"Dert anası, yayınlarınızı özellikle çocuklarla ilgili olanları merakla takip ediyorum. Yararlı önerilerde bulunuyorsunuz. Benim ilkokula yeni başlayan bir kızım var. Maalesef okulu hiç sevmedi. Her gün ağlayarak, zorla kalkıyor ve okula gitmek istemediğini söylüyor. İlk günlerde bu duruma aldırmadım, Düzelir, alışır dedim ama alışmadı. Ona her gün okula gitmek ister misin diye sorduğumda çığlık çığlığa ağlayıp eteklerime sarılıyor. Sanırım benden ayrı kalmaktan korkuyor. Zorla okula gönderince sanki ona kötülük yapıyor gibi hissediyorum. Yüreğim dayanmıyor. Ama başka seçenek yok. Bak alışacaksın, aslında eğlenceli, korkma, merak etme, ben her zaman gelip seni okuldan alacağım, şeklinde telkinler veriyorum ama fayda etmiyor. Ne yapmalıyım ben acaba?" 

 Merhaba sevgili dertli annemiz. Çocuklarda, özellikle okula yeni başlayanlarda okula gitmek istememek, birçok annenin yaşadığı bir problem aslında. Hani derler ya, bir şeye nasıl başlarsan öyle gider... Yani bu durumu çözemezseniz, korkarım kızınız eğitim yaşamı boyunca okula karşı hep mesafeli ve ön yargılı olabilir. Çünkü çocukluk döneminde yaşanan her şey, onların ilerideki yaşamını şekillendiriyor. Dolayısıyla bu durum bir travmaya dönüşmeden, hemen bir şeyler yapmanın vaktidir.

   Okula yeni başlayan çocukların psikolojisini en çok olumsuz etkileyen şey, doğdukları günden itibaren sürekli annelerinin yanında oldukları halde, ilk kez anneden veya diğer aile bireylerinden ayrı bir ortamda bulunma düşüncesidir. Bu durum çoğunlukla korktuğunu dile getirmek, ağlamak olarak kendisini gösterir. Ve aslında çocukların algısı o denli farklı işler ki, sizin "korkma" ifadenizi o, "aslında korkulacak bir şeyler var ve ben korkmalıyım gibi algılar." Eğer siz ona "merak etme" diyorsanız bu, çocuğun dünyasında " evet sen merak etme ama ben seni hep merak ediyorum bu yüzden de hep yakınındayım!" mesajı verebilir. Bu yüzden dertli dostum, öncelikle kızınızla konuşurken onun bilinçaltında bu tür düşünceler uyandıracak hiçbir olumsuz ifadeyi kullanmamakla işe başlayabiliriz. 

  Örneğin, "korkma" yerine okulun eğlenceli taraflarından konu açabilirsiniz. Orada arkadaşlar edinebileceğinden, onlarla evdeki oyun ortamından daha eğlenceli bir ortam elde edebileceğinden dem vurabilirsiniz. Oyun ortamı, çocuğun kendisini en çok güvende hissettiği ortamdır. Ve okulda bir kez arkadaşlar edinip de onlarla oyunlar oynamaya, onlarla birlikte derslerde eğlenceli şeyler öğrenmeye başlarsa, inanın bu kez de okul saatinden sonra eve gelmek istemeyecektir. 

  Kızınızda olumsuz duygu ve düşünceler uyandıran sözcüklerden biri de "merak etme" olabilir. Merak etme, ben gelip seni alacağım, cümlesini kurmak yerine ona hiçbir şey söylemeyip, bunu davranışınızla kendisine gösterebilirsiniz. Zaten okul bitiminde istisnasız her gün sizin okul çıkışında olduğunuzu gördüğünde, kızınız bu endişeden de arınmış olacaktır. Sözcükler, bilinçaltını şekillendiren korkuları, huzursuzlukları doğuran en önemli etkendir. Bu nedenle, olumsuz çağrışımlı tüm sözcüklerden uzak kalın. 




  Mesajınızda bir diğer detay daha dikkatimi çekti. Ona "Okula gitmek ister misin?" sorusunu sorduğunuzu söylemişsiniz. Siz bu soruyu sorduğunuzda kızınızın aklına "demek okula gitmemek gibi seçeneklerim de var!" düşüncesi uyanacaktır. Bu yüzden ona bu konuda açık kapı bırakmayın lütfen. Siz ona bu soruyu sorduğunuzda kızınız, okula gitmemek için ve belki biraz da size ağlayarak bir şeyleri yaptırabileceğini düşündüğü için ağlamaya başlaması kaçınılmazdır. Bunun yaşanmaması için ona her gün okula gitmek durumunda olduğunu ve bunun başka bir alternatifi olmadığını öğretmelisiniz.

  Konu hakkında size başka bir tavsiyem de kızınızın öğretmeni ile konuşmanız olacak. Öğretmenine kızınızın durumunu açık açık anlatın. Öğretmenler, aldıkları eğitimden ötürü çocuk psikolojisini iyi bilen uzmanlardır. Öğretmeni belki derslerde kızınızın ilgisini çekecek etkinlikler yaptırabilir ve bu etkinliklerde başarı sağladıkça kendisine övgü dolu şeyler söyleyebilir. Kızınız bir kez yaptığı bir çalışmadan dolayı, öğretmeninden takdir alınca bunun devamının gelmesini isteyecek ve artık okul ona işkence değil de başarılarını sergileyebileceği bir yer gibi görünecektir. Veya öğretmeninin uygulamak istediği daha yararlı çalışmalar da olabilir. Bu yüzden mutlaka öğretmeniyle de konuşmanızı öneriyorum. 



  
   Size kızınızın okul korkusunu ve okulu neden sevmediğini anlamanıza yardım edecek başka bir tavsiyem daha var. Çocuklar sözlerle dile getirmek istemedikleri şeyleri, bazen çizdikleri resimlere veya oyunlarına yansıtırlar. Bu nedenle uzmanlar oyun terapisi adı altında çalışmalar yaparlar. Buna göre evde kızınıza boya kalemleri ve kağıt verip, okuldan neden korktuğunu veya gitmek istemediğini çizerek anlatmasını isteyebilirsiniz. O korkularını anlatan resmi çizdikten sonra, o korku unsurlarının yok edildiği bir başka resmi birlikte çizerek, ilk resimdeki korkulardan bu şekilde kurtulabileceğini anlatabilirsiniz kendisine. Bu gerçekten etkili bir çalışma olacaktır. Hatta resim çizmek istemiyorsa, oyuncak bebekleri ile buna benzer bir oyun ortamı oluşturup, onun korkularını anlayabilir, yine oyun yoluyla korkularının yersiz olduğunu anlatabilirsiniz.

  Sevgili dertli dostum, bizimle bu derdinizi paylaştığınız için teşekkürler. Umut ediyorum bu yöntemler etkili olacaktır. Ancak bu önerilerin dışında, mutlaka bir uzman psikologla görüşmenizi de size tavsiye ediyorum. Kendinize ve kızınıza iyi bakın. Gelişmelerden bizleri haberdar etmeyi unutmayın. 

 Bugün dert anası bir annenin sorusuna cevap verdi. Konu hakkında eklemek istediklerinizi yorumlardan bize gönderebilirsiniz. Bizleri sosyal medyadan da takibe almayı unutmayın. Hoşçakalın.

 Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram