"Sevgili dert anası merhaba. Ben bu ara bazı takıntılara sahip oldum. Sağlık ve güzellik konularına aşırı ilgim var. Sürekli kozmetik ve bakım ürünlerini inceliyorum. Sağlıklı beslenmek için ve zayıflamak için olan ürünleri satın alıyorum. Ve farkettimki bu artık bir takıntı oldu benim için. Eskiden bu kadar makyaj yapmazdım ve malzeme almazdım. Fakat bu malzemeleri aldıkça alasım geliyor artık. Yüzümde veya vücudumda ufak bir kusur olsa bunu takıp büyütüyorum ve o kusuru giderecek ürünler almak istiyorum hemen. Geçenlerde sivilce çıktı yüzümde mesela o gün işe bile gitmek istemedim. Hemen sivilceleri gizleyen ürünleri araştırmaya başladım ve satın aldım. Ne yapmalıyım bu takıntılar ilerlesin istemiyorum. Lütfen bana da bir çare."




  Merhaba sevgili dertli dostum. Öncelikle Allah başka dert vermesin demek istiyorum. Çünkü türlü türlü dertlerin içinde senin derdin yüzünde çıkan 2 sivilce ise, derdinin boyutları çok ağır olmasa gerek. 😊 Ama dediğin gibi eğer bu takıntılara bir çözüm bulamazsan, ileride bir çeşit obsesfif kompülsif  bozukluk sahibi olacağın kesin gibi görünüyor. Şimdi bakalım dert anası olarak senin için neler yapabiliriz, neler söyleyebiliriz. 




  Mesajında "sağlık ve güzellik konularına meraklıyım." demişsin. Evet "sağlık eşittir güzellik" demek. Bu, üzerinde çok da kafa yormaya gerek olmayan basit bir formül. Peki sen ne yapıyorsun bu formülü yerine getirmek için? Sağlıklı beslenme ve zayıflama ürünleri satın alıyorsun! Peki nedir bu ürünler? 
Belirtmemişsin ama ben tahmin edeyim. Efendim lif içeren, bilmem ne bitkisinin köklerinden yapılan, otlu püsürlü karışımlar değil mi? Peki ne malum bu karışımların içinde ne olduğu? Gözünle gördün mü üretilirken? Canım görmeye ne hacet! O marka bir kere çook bilindik güvenilir marka değil mi? Peki o marka, ürünlerinin aylarca raflarda bozulmadan kalmasını nasıl sağlıyor? Tabii ki koruyucu katkı maddeleriyle. Amaaa yookkk, üstünde yazıyor hiçbir katkı maddesi içermiyormuş ürün! 
Yalancıyı buradan taa o markanın fabrikasının önüne kadar kovalasınlar mı o zaman! 😆 Sevgili dertli dostum, eğer bir ürün paketlenmiş ve belli bir raf ömrü üzerinden satışa sunulmuş ise, sen ondan tamamen bir doğallık bekleme. Bu da sana dert anası tavsiyesi olsun. Bu tabii benim şahsi tavsiyem değil, beslenme ve sağlık alanında profesörlük unvanına sahip olan kimselerin bizzat desteklediği bir tez. 

  Yani sana demek istediğim, sen sağlık güzellik adına bu ürünleri sürekli satın alıyorsun ama çağımızdaki insanların çoğunu kandırdıkları gibi seni de kandırıyorlar. Hele ki o makyaj malzemeleri, bakım kremleri neler çıktı yarrabbim! Sanki onları süren Nil Nehrinde yıkanıp çıkan Kleopatra gibi ölümsüz güzelliğe kavuşacak! Veya Tanrıça Afrodit olacak! Amanıınn! Yok göz altına ayrı, göz üstüne ayrı, elmacık kemiklerine ayrı, dudak çevresine ayrı! Bu nedir yahu! Bunları kullanan kimseler de senin benim gibi "normal" bir görünüme sahip. Eee ne faydası oluyor bu kadar malzmemenin! Sadece kısa süreli bir rahatlık ve güzellik hissi yaratıyorlar hepsi bu! Sen o ürünü kullanmayı bıraktığında cildinde aynı sorunlar yine oluşuyor değil mi?Bunlar, firmaların birbiriyle rekabet için satışa sunduğu ürünler dostum. Aslında bakarsan, hiçbiri çok farklı, çok özel değil. İlla ki içlerinde faydalı olanlar vardır. Ama her şeyin azı, kararında olanı güzeldir dostum. Makyaj yapacaksan kararında. Krem süreceksen, kararında. Her şeyin fazlası zarar. Bunu unutma. 




 Şimdi madem ki sen sağlık ve güzellik üzerinde takıntılısın, gelelim bu konuda neler yapabileceğine. Öncelikle dertli dostum, güzellik istiyorsan, sağlıklı yaşamalısın. Yani uzmanların tavsiye ettiği gibi çok su içmelisin. Spor yapmalısın. Yeterli ve düzenli uyumalısın. Ve tabii en önemlisi sağlıklı beslenmelisin. Bu konuda sana dert anası tavsiyeleri,
-Şekeri kesinlikle yaşamından çıkar. Ama tamamen çıkar! Şekersiz kahve içip, yanında da koca bir porsiyon browniyi götürme mesela.😆
-Paketlenmiş her türlü ıvır zıvırlardan kaçın. Bu zamanda iyisini doğalını nereden bulayım, bahanelerini öne sürme. Arayan istediği her şeyi bulur dostum. 😆
-Abur cubur yeme! Meraklanma, akşamları abur cubursuz da dizi izlenebilir. Tecrübe konuşuyor burada. 😆
-Organik meyve ve sebzeleri tercih et.
-Doğal probiyotik alımına özen göster. Bunun için evde yoğurt ve kefir mayala. 
-Yemeklerinde organik tereyağı ve zeytinyağı kullan. 
-Kahve meraklısıysan, hazır kahve değil filtre kahve veya Türk kahvesi iç.
-Çay tutkunuysan, siyah çayı azalt yeşil çay ve zencefil, zerdeçal gibi bitki çayları içmeye başla.  
 Tabi ben bunları iç, yap, et diyorum ama herhangi bir bitkiye falan bir alerjin olabilir. Bu durumu göz önünde bulundur. Sonra dert anası tavsiye etti deme bana! 😆 Bu konuyu doktoruna da danışabilirsin tabii. 




 Sevgili dertli dostum, sen bu söylediklerimi yapmaya başla. Kısa zaman sonra cildinin hiç olmadığı kadar sağlıklı ve pürüzsüz olduğunu göreceksin. Hani o bir ton para sayarak saçlarında kullandığın ürünler var ya, bunlara hiç ihtiyaç olmayacak. Çünkü vücudun gereken doğal vitamin ve mineralleri aldığı, sağlıklı olduğu için saçların kendiliğinden ahenkle dans etmeye başlayacak. Tabii dengeli beslenirsen, kilo sorunun da olmayacak. Karaciğerin sağlıklı çalıştığı için, yüzünde sivilceler çıkmayacak. Ve onları gizlemek için para tuzağı ürünleri araştırmana gerek kalmayacak. 
Ancak bu demek değil, günümüzde üretilen her şey kötü! Elbette işe yarayan ve güzel ürünler de vardır. Bunları kullanırken de dengeli olmaya çalışman gerekiyor. Bir kozmetik mağazası açacak kadar malzemeye ihtiyacın yok. Bunu unutma. 
 Şu sıralar aklın sürekli bu konuyla meşgul ise, sana aklını dağıtacak aktivitelerde bulunmanı öneririm. Aynanın karşısında fazla zaman geçirme, arkadaşlarınla dışarı çık, alışveriş merkezlerinden şu sıralar uzak durmaya çalış. Doğada zaman geçirmen, faydalı olabilir. Bir de şunu unutma, her insan özeldir. Tektir, biriciktir. Sen de böylesin. Ve yüzünde çıkan o iki hain sivilce, bu gerçeği yok edecek kadar güçlü değil dostum. 😊

  Tabi ben yine ille de yüzüme saçıma falan bakım yapacağım, diyorsan, yap tabii. Cildi dışarıdan da desteklemek ve beslemek lazım. Öyleyse doğal ürünler ne güne duruyor. Hani eskilerin "kocakarı tarifi" diye verdiği tarifler, en doğalı en sağlamı. 
 Sen, sen ol, içeriğinde ne olduğunu bilmediğin ürünlere bu kadar güvenme ve paranı da onlara harcama dostum. Sana çok sağlıklı ve güzel bir yaşam diliyorum. Sevgiyle kal. 

Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram

  Merhabalar efenimmmm hoş geldiniz Varolgiller köşemize 😁
sanki tv programı sunuyorum da köşe möşe diye giriştim hahaha.

   Şiirime başlamadan; ay pardon ne şiiri? Tocamla serüvenimize başlamadan önce bi hoş beş edeyim dedim malumunuz baya oldu ilk Varolgilleri yazalı nerede kaldığımı unuttum 😁
hemen kontrol edeyim size ışık hızından önce dönmüş olurum.
Evet, evet hatırladım tanışmamızı anlatmıştım (daha doğrusu tocam olacak adama, freni patlamış tır gibi yürüdüğümü anlatmıştım).




  İşte efenim o ilk "yazma yaaağğğ uyucam bennnn" mesajımdan sonra efenime söyleyim ertesi gün yazışmaya devam ettik tabi. Yazışma diyemicem pek, çoğu zaman ben yazdım. Tocam da ara fon müziği gibi "hmm" "öyle mi?" gibi kelimeler yazmaya fırsat bulabildi.
  Ee çenem düşük anacım ne yapayım bir yandan aklıma gelen abuk subuk şeyleri anlatıyorum. Diğer yandan da tepkisini kontrol ediyorum ara ara soluklanıp. Mert'in de bir şeyler anlatmasına fırsat veriyorum.
Tabi anlatacakları da genellikle sorduğum soruların cevabı. (Sorguya çeker gibi bir durum oluştu bir ara, eee normal değil mi hoşlaştım adamdan. Fikirlerini çevresini aile yapısını vs. öğrenmeye çalışıyorum sorgulamam gayet doğal) :)))

  Konuştukça konuştuk saatlerce hem de. Pek net hatırlamıyorum kim kimden numarasını istemişti ama sizi tekrar bekletip bir tocama danışıp geleyim o hatırlıyordur kesin :)
Emin olamıyoruz "Hatırlamıyorum ama Whatsapp'tan daha çok foto atarım ayağına ben istemiş olabilirim" diye ifadede bulundu tocacım, hoş o istemese ben direk "Numaranı yaz heleeee" diyerek numarasını alırdım zaten. (Ay kız tarafı naz yapar falan demeyin sakın. Fazla naz da aşık usandırır derler gönlüme kafama huyu huyuma uygun bi adam bulmuşum. Nazın zamanı mı şimdi ayol?) 😂
 Her neyseeeemmm bu telefon numarası konusuna Messenger'a bakmadan net açıklık getiremicem ama pek önemli detay da değil açıkçası sonuçta numaralarımızı birbirimize verdik ve bir tık ilerlemiş olduk. :))

 Bak yine çenem düştü.😆

 Neyse bir müddet de Whatsapp'tan muhabbet ettik. Sonra aniden aradı beni sağolsun :))
Nedense ilk kez telefonda konuşurken; hattın diğer tarafında kim olursa olsun, hele ki önemsediğim yada kendimi beğendirmeye çalıştığım biriyse, bir heyecan bir heyecan ki sormayın :))
Öyle bir durumda telefonla konuşma yapmadan önce bi eehmmm üühhhmm diye boğazımı temizlerim, siz bilmiyorsunuz ama borazan gibi sesim var. En azından annem öyle diyor hahaha
bana göre civciv ve karga karışımı bir tınıya sahibim. Şimdi ilk defa telefonda konuşacaksam, karga gibi çıkmasını istemem ee civciv de pek hoş değil... Nolurdu sankiii bülbül gibi sesim olaydı da şakıyaydım  şurada 2 dakika. heççç.

 Yine düşünce çizgimden saptım... Ne diyordum? Evett telefonla görüşmeye başladık ettik bir gün aradı. "Senin semtin oradan geçicem görüşelim" dedi. Ama görüşemedik.
Tabi ben hala konuşuyorum hep bir şeyler anlatıyorum (hala konuşup bir şeyler anlatıyorum. Bıkacak diye aklım gidiyor:)) Bazen gıybet yapasım geliyor ama hiç oralı olmuyor ya gıybeti sevmiyor adam yaaaa). Bir ara uyku konusunda baya sorunlarım oluşmaya başladı, o sıralar oturdum deprem konusunda makaleler okuyorum ve İstanbul'da büyük bir deprem olacak diye yazılıp çiziliyor. Ben de korktum doğal olarak, bunları Mert'e anlatıyorum konuşmalarımızda. Sonra da şakayla karışık dedim ki "Bak olur da deprem olursa, evde abuk subuk giyiniyorum dışarı çıkmaya utanırım zaten dışarı çıkmama fırsat kalır mı oda bilinmez ama oldu da enkaz altında kalırsam; en alt katta bahçe tarafından kurtarmaya gayret edin beni." Yalnız yaşıyorum o dönem. Hatta eski evimde otururken o kadar yalnızdım ki; sesimin kısıldığını bile fark etmedim bir ara...
Mert de (akıllı tocam) bana dedi ki, tamam sen konum at bana deprem olursa direkt sana koşarım.
Ben de konum attım. :)



 Biz böyle konuşmaya devam ediyoruz. O, şu, bu falan ama günlük işe gidiş, yemek saati, paydos, eve dönmesi, duşunu alması yemeğini yemesi, her anını biliyorum canım tocam ya :)
Bir gün dedi ki "Bir işim var,1-2 saat işim bitince seni ararım." Ben de tamam dedim. O sırada da evi temizliyordum zaten. En azından telefona zırt pırt koşmam gerekmez dedim.
Aradan 1-1.5 saat geçti. Telefona bildirim geldi. Mert mesaj atmış "Al beni al!" diye, hhahaha  tabi ciddi olduğunu sanmadığım için güldüm geçtim sonra bana demez mi? Şu şu sokak, burada şu emlakçı var! Tabi ben şok! 😲😲 
 Bir yandan seviniyorum ama diğer yandan "laaaan" diyorum, evi temizliyorum saç baş o biçim! Tipim kaymış, üzerimde zor duran kocaman bi eşofman ve Mert hemen yan sokakta, onu almamı bekliyor! Ne yapacağımı şaşırdım! Saç desen düzelmez, üstümü değiştirmeye kalksam, zaten buram buram çamaşır suyu kokuyorum. Ev desek allak bullak 😁
En son aaaammmmaaannn "Battı balık yan gider." diyerek evi olduğu gibi ve saçımı başımı da olduğu gibi bırakıp çıktım onu karşılamaya.
32 dişiyle bana gülümseyen adam vardı karşımda.
Bir de sürprizzz demez mi :) içten içe de "Tamam hoş sürpriz yaptın da  insan ipucu verir. Bu halde baskın yapılır mı insana! Tipime bak!" diyorum :)
Bu arada Mert'le konuşurken bir ara, erik hastası olduğumu söylemiştim, bayılıyorum eriklere ya :)
Eve geçtik tabi oturması için yer açtım sonra gittim kahve hazırlamaya. Salona bir geldim, çantasından Bir şeyler çıkartıyor. Martın ortasında Tocam bana erik bulmuş getirmiş 💕

Bir erikle kandırdın ya beni be adam! Helal sana! 😂
Ara sıra kendisi de, söyler bir  eriğe tav oldun diye 😁😁



  İlk görüşmemiz de böyle oldu dostlar. Bir yandan deprem korkusu işlemişti içime. Diğer yandan erik hasretiyle kavruluyordum. Tocam ise, her ikisini de çözdü. Onunlayken deprem korkusu yok olmadı tabi ama en azından yalnız değildim artık bir şey olsa beni arayacak merak edecek biri vardı hayatımda. Aynı zamanda da mayıs haziranı beklemeden erik hasretime son vermişti :)






Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram

"mrb. dert anası benim de bir derdim var hem dert hem sır.
kimselere anlatmadım anlatamadım. sayfanızı takip ediyorum ve 2 şeye dikkat ettim 1.si her soruya büyük bir ciddiyet ve gerçekten de elinizden geldiğince yardım etmeye çalışıyorsunuz ve bir çok soruna da çözüm buluyorsunuz bence. 2. şey ise soruları anonim şekilde paylaşıyor olmanız ve benim sorunumu da benimle yada yaşadıklarımla alay etmeden çözümlemeye çalışacağınıza güvenerek yazıyorum aslında yazıyorum derken soruya gelmemek için bir şekilde kendimi oyalıyorum ama anlatmazsam artık kendi başıma bir çözüm bulacağımı sanmıyorum ve kendimi sizin ellerinize bırakıyorum.
ben 30 yaşında bir kadınım bu yaşıma kadar elbette flörtlerim oldu ama her bir yerde tıkandı ve terk edildim sorunum terk edilmek değil terk etmelerini de anlıyorum aslında benden kaynaklanan bir durum.
şu an bir sevgilim var ve yakında evlilik teklifi edeceğini öğrendim garibim bana sürpriz yapmak istiyor ama yakın arkadaşlarım şaşırınca aniden teklifine o şaşkınlıkla hayırrr dememden korktuğu için bu durumu bana çıtlattılar.
şimdi sorunuma gelirsek bu zamana kadar neden terk edildiğimi anlıyorum demiştim çünkü yakınlıktan çok kaçtım her yakınlaşmaya çalıştığımızda ateşe değmiş gibi kaçıyorum bir erkeğin bana fazla yaklaşması anında gözümde küçükken yaşadığım taciz canlanıyor tam net hatırlamıyor olsam da o eve o kişinin yanına nasıl sürüklendim nasıl oldu tam hatırlamıyorum ama benim o çocuk bedenime nasıl dokunduğunu ve beni bıraksın diye nasıl yalvararak ağladığımı o anı net hatırlıyorum... ve her yakınlaşmamızda o görüntü canlanıyor kafamda ve kaçıyorum uzaklaşıyorum.
şu anki sevgilimle de pek birşey yaşadık diyemem 5 aydır beraberiz ve daha yeni yeni bana sarılmasına izin veriyorum ama fazla sıkı sarınca boğulacakmışım gibi korkuyorum panikliyorum evlilik teklifine kesinlikle evet diyeceğim ama şu an sıkı sarılması bile bende bu çocukluk anılarımı canlandırırken daha ilerisi için ne yapacağım? cinsellik aşaması gelince oturup dokunma bana diye haykırarak yalvarıp onu korkutmak istemiyorum. bu anıları nasıl silerim nefret ediyorum bana yapılan ve bu şekilde iz bırakılmasından. tekrar o canı için yalvaran çocuk olmak istemiyorum bana bir yol gösterin lütfen."





  Merhaba sevgili dertli dostum. Öncelikle dert anası hakkındaki düşüncelerin için teşekkür ederim sana. Evet okuyucularımızdan gelen her soru, kesinlikle anonim olarak kalıyor. Çünkü okuyucularımızın gizliliği bizim için her şeyden önemli. Ve elbette bize gönderilen her mesaj, bizim için çok değerli. Sorunlar ağır da olsa, basit de olsa elimizden geldiği kadar bazı tavsiyelerde bulunmaya çalışıyoruz. Çünkü sorunlar paylaşıldıkça hafifler. Ve her derdin bir çaresi mutlaka vardır. 

  Ama bazı dertler vardır ki, gerçek bir uzmanlığa ihtiyaç duyar. İşte senin anlattığın dert de bu tür uzmanlık gerektiren konulardan bir tanesi. Bu nedenle dert anası sana acilen bir psikiyatristten yardım almanı öneriyor. Düzenli olarak gideceğin terapilerle, bu durumdan kurtulman mümkün. Ama yardım almadan bunu başarman mümkün değil dertli dostum. 




  Yaşadıkların için gerçekten çok üzgünüm. Keşke her derdin çözümü dert anasının ellerinde olabilseydi. Keşke sana söylenecek birkaç sihirli sözcüğüm olsaydı da, bu travmadan kurtulabilseydin... Ama bizler herhangi bir uzmanlık alanı olmayan, yalnızca genel kabul gören, görüş ve tavsiyelerden yola çıkarak dert sorularını cevaplayan bireyleriz. Bu bahsettiğin konu ise, gerçekten çok ağır bir travma. Dolayısıyla, yarından tezi yok mutlaka bir uzmana başvurmalısın. Uzmanın tavsiyeleri ve telkinleriyle bundan kurtulabilir, seni gerçekten seven bir insanla, mutlu bir yuva kurabilirsin. 
 Bu arada evlenmeyi düşündüğün kimseye de bu durumu mutlaka anlat. Zor olacağını biliyorum. Ama sen yine de anlat. Eminim sana evlenme teklifi etmeyi düşünecek kadar ciddi ise, bu ağır travmada da senin yanında olmayı isteyecektir. Onun da yardımlarıyla bunu daha kolay atlatabilirsin. 

  Son olarak şunu da eklemeden geçemeyeceğim. Çocukluğunda sana bunu yaşatan şahıs, eğer hala yakınlarda bir yerlerde ise, onun bu yaptığının cezasını yasal olarak çekmesi için bazı şeyler yapabilirsin. Bunun için de dert anaları olarak, bir avukatla konuşmanı öneriyoruz sana. Konu hakkında yasal hakların varsa, bunu öğren. O şahsın cezasını kanunlar nazarında çekmesi, adaletin yerini bulması, seni rahatlacaktır. O zaman çocuktun, korktun ama şimdi korkmanı, utanmanı gerektirecek hiçbir şey yok dertli dostum. Unutma, bu yaşananlar senin suçun değildi. Korkma, yakında yaşamında seni çok seven bir eşin olacak ve sen bunları atlatıp mutlu bir hayata kavuşacaksın. Şimdilik hoşçakal ve gelişmelerden bizi haberdar etmeyi unutma. Sevgiyle kal...   

  Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram

"Selam dert anası. geçenlerde sizi tesadüfen keşfettim. şu derin düşünceli arkadaşın yazısına denk geldim. arada bende öyle derin düşüncelere dalarım. bu sebebten ilgimi çekdi yazı. gelmişken bende bi dert anlatayım dedim. şimdi ben üniversite okuyorum besyo bölümünde. beden eğitimi ve spor akademisi yani ama babam inşaat mühendisliği okuduğumu zannediyo. çocukluğumdan beri okulu hiç sevmedim liseyi bitirdiysem arkadaşların verdiği kopyalar sağolsun yani o kadar alakasızdım dersle. babam hep mühendis olmamı istedi ve üniversite tercihinde bana ne kadar mühendislik bölümü varsa yazdırdı ama bilmiyoki bende bunları kazanacak kafa yok. bende ona çaktırmadan ilk tercih besyo yazdım diğerlerine puan yetmeyince ilk tercih besyo olunca onu kazandım. şehir dışındayım Allahtan yoksa çokdan yalan ortaya çıkardı. babam bilse besyoyu göndermez bi sene daha çalış derdi ama 1 değil 5 sene çalışsam kazanamam o bölümleri. ben spor hocası olmak istiyorum çocukluğumdan beri spora meraklıyım şimdi babama yük olmayım diye part time iş buldum hem okula gidip hem çalışıyorum. ama bu yalan beni çok rahatsız etti geçen annemi arayıp telde söyledim. annem karadeniz kadını diyeyim sen anla ne yaman biri olduğunu ben bunu söyleyince başladı uyyyyy poh yiyenun uşağu ha sen neettun ha punu pen bubana nasil diyeceum adama inmeler inecektur genç yaşımda dul kalacağum senun yuzinden deyip gerisini küfürlere bağladı. bitirirken ha buraya sakın celmeyesun seni ceberteceğum buban ise furur senu inşallah kendilüğundan ceberesin ha gelemeyesun buralara. dedi. o günden sonra 2 hafta geçti hiç aramadı bende aramaya korkuyorum. ne yapayım ben şimdi ya. bi çaresi varmı bunun. sence beni evlatlıktan reddedmişlermidir aramızı nasıl düzeltebilirim" 





   Merhaba sevgili dertli dostum. Yoksa annenden ötürü alışkınsındır sen, uyyy kot kafali uşağum desem daha mı uygun düşer.😊 Şimdi mesajında ciddi bir sorun var ama o kadar eğlenceli anlatmışsın ki, gülmekten kendimi alamadım. Annenle aranı düzelttiğinde dert anasından kendisine bir selamımı iletir misin lütfen. 😆 Yalnız yaklaşım çok ilginç, şimdi baban konuyu öğrenecek, mazallah inme inecek ve belki inmeyle kalmayıp kalbi falan dayanmayacak, annen bu yüzden dul kalacak 😆 Konuyu buraya bağlaması beni benden aldı dertli dostum. 😆 Çok eğlenceli bir annen varmış cidden. Başlarken şunu da belirtmeden geçemeyeceğim. Ben böyle şeylerin yalnızca filmlerde olduğunu zannederdim. Gerçek yaşamda ilk kez böyle bir şey duyuyorum. Bugün sayende bunu da görmüş olduk. Çok sağ ol cidden😊




  Annen Karadeniz kadınıysa dostum, sen bir süre kesinlikle ortalarda görünme. Kaççç, gitt, saklan! Zira Karadenizli hanımlar fırtına gibidir. Çok yürekli, güçlü hanımefendilerdir kendileri.  Takdir ettiğim hanımlardır. Ama sinirlendiklerinde gözleri hiçbir şeyi görmez. Üstelik dürüstlük kavramı kendileri için çok önemlidir. Bu kavramı bozan kendi evlatları dahi olsa, gözlerinin yaşına bakmazlar. Benim de bizzat tanıdığım birkaç Karadenizli hanım vardı oradan biliyorum yani. 😊 Hani o "ceberteceğum" sözü  biraz abartılı olsa da emin ol annen seni eline geçirirse, ölmekten beter edecek. Bu kesin bir şey. 😊 Bu nedenle şimdi hiiiçç bir şey yapma sen en iyisi. Bırak bakalım biraz durulsun ortalık. Bu esnada konu hakkında neler yapabilirsin bir bakalım. 

  Şimdi tabii aileler evlatlarının iyi yerlere gelmelerini istiyorlar. Tüm ailelerin isteği bu yönde. Bu nedenle evlatları için bir yaşam senaryosu yazıveriyorlar. Ama ailelerin anlamadığı bir şey var. Kendi yazdıkları senaryonun, evlatları için ne kadar uygun olacağını veya olmayacağını göremiyorlar. Baban mühendis olmanı istemiş. Ama baksana senin anlattıklarına. Çocukluğundan beri okulu, dersleri sevmediğinden bahsediyorsun. Baban yıllarca bunu görememiş ve tabii annen de görmemiş. Buna rağmen, mühendislik bölümü okumanda ısrar etmişler. Aslında bu olanların tüm sorumluluğu sana ait değil. Onların da bu durumun yaşanmasında payı büyük. Eğer seni özgür bıraksalardı, kendini ifade etmene şans sunsalardı, sen de Besyo bölümü okumak istediğini söylerdin. Bölümü kazanadığın halde, yalan söylemek zorunda kalmazdın. O yüzden dertli dostum kendini çok fazla suçlu hissetme. Yarın öbür gün mesleğinde başarılı bir spor hocası olduğunda eminim ailen seninle gurur duyacak.




 Evlatlıktan reddetme konusuna gelince, o iş o kadar kolay değil. Anneler sinirlendiğinde çocuklarına terlik fırlatırken neler söylüyorlar. "Seni doğuracağıma taş doğuraydım, gidişin olsun dönüşün olmasın, eli kolu tahtalara gelesice!" Wuhuuuu bunlara binlercesini eklemek mümkün. Hatta anne bedduaları üzerine doktora tezi çalışması bile yapılır dostum. 😆 Ama bunlar içten gelerek söylenmiyor tabii. Senin annenin söyledikleri de bunlardan farklı değil. Şimdi onlar bir süre olayın şokunu atlatmaya çalışacaklar. Bunun için kendilerine zaman tanı lütfen. Göreceksin bir süre sonra annen seni kendiliğinden arayacak. Tabii aradığında merak ettiğini belli etmemek için çeşitli bahaneler uyduracaktır. Ama sen yinede de o zamanı bekle ve sabırlı ol. Anne yüreği öyle kolay kolay evladından vazgeçmez. 

 Tabii bu sessizliğin, onlarla asla bu konuyu konuşmayacağın anlamına gelmiyor. Vakti geldiğinde onlara bu durumu açıklaman gerekecek. Bu yalanı neden söylemek zorunda kaldığını, etkili cümleler kurarak, onlara açıklamalısın. O zaman geldiğinde öncelikle anne ve babana, sana o güne kadar verdikleri tüm emekler için teşekkür et dostum. Onların iyi anne ve baba olduklarını, seni kimseye muhtaç etmeden büyüttüklerini söyle. Ve tabii seni iyi yerde görmek istemelerinin de hakları olduğunu ekle sözlerine. 




  Fakat bu isteklerinin yalnızca onların bildikleri yoldan olmadığını da hatırlat. Gittiğin yolun yanlış olmadığını, ömrünü sevmediğin ve hiç anlamadığın bir meslek üzerinde çalışarak geçiremeyeceğini belirt. Mühendislik kavramının sana ne kadar uzak olduğunu anlat mesela. Ortalık biraz durulduktan sonra yapacağın bu konuşma eminim etkili olacaktır. 

  Sevgili dertli dostum mesajından anladığım kadarıyla kendi ayaklarının üzerinde durmanın yolunu da öğrenmişsin. Bu çok önemli bir şey aslında. Ufak da olsa kendine bir iş bulup, babana yük olmamayı seçmişsin. Yapacağın konuşmaya bunu da ekleyebilirsin. Zaten baban ve annen kendilerinin sana yardımcı olmadıkları bu evrede nasıl ayakta kaldığını göreceklerdir. Bu da olumlu bir izlenim olacaktır diye düşünüyorum. Şimdi anladığım kadarıyla zaten eve dönemiyorsun. Bir süre sonra annen dayanamayıp, seni arayacaktır. Ve seni eve çağıracaktır. Giderken onlara bazı hediyeler almayı unutma. Bu, ortamı yumuşatır diye düşünüyorum. Babanın ve annenin neler sevdiğini bilirsin. Onlarla konuşma yapmak için evine dönerken, o sevdikleri şeyleri kendilerine götürebilirsin. Böylelikle gözlerine daha sevimli ve cici görünme ihtimalin var. 😊

  Sevgili dertli dostum, dert anasının sana tavsiyeleri bu yönde. Emin ol bunları atlatacaksın. Ve geriye dönüp baktığında bunlar senin için gülüp geçtiğin anılardan ibaret olacak. Hatta bir süre sonra annen ve baban bile bu olaya gülüyor olacak. Bu nedenle kendini çok üzme. Tavsiyelerimi dinle. Ve annenlerle barıştığın zaman dert anasına birlikte bir fotoğrafınızı göndermeyi unutma. Özellikle anneni fotoğraftan da olsa tanımayı çok isterim. 😊   Şimdilik hoşçakal dostum. Kendine çok iyi bak. Okuyucularımız da sana yorumlardan tavsiyelerini iletebilir. Takipte kalın dostlar. 


  Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram

  Merhaba arkadaşlar. Bu ara şansımız hep mimlerden gidiyor değil mi?😊 Blogger arkadaşlarımız değişik sorulardan oluşan birçok mimi aynı zamanda hazırlayınca, bize de bunların her birinde ayrı ayrı mimlenmek düştü. Efendim bu seferki mimimiz blogger arkadaşımız JD Sezer tarafından başlatılmış. Dert analarını ise Ersin Bey mimledi. Şiirler ve Güzel Sözler isimli bloğunda. Bu mim soruları daha kısa ve aslında tek kelimelik cevaplar verilebilecek türden. Ama malum bizim dert anaları olarak çenemiz pek bir düşük. Bakalım bu sorulara nasıl cevaplar vereceğiz. Hazırsanız hemen başlayalım. 






Nerelisiniz?

Dert Anası Gülhan- Benim ailem Makedonya, Üsküp göçmeni. Bu hikaye çok eskilere dayanıyor aslında. Balkanların Osmanlı yönetiminden çıkması sonrası İzmir'e gelip yerleşmişler. Daha sonra da İstanbul'a gelmişler. Fakat kütüğümüzde İzmir yazıyor. Yani bir bakıma İzmirli sayılırız. 
Dert Anası Aso- Bizimki birazcık karışık. Çok değil ama. 😊 Şimdi baba tarafından dedem, Bulgaristan göçmeni. Babaannem ise, Selanik göçmeni. Şimdi anne tarafına geçer isek, dedemin babası eşkıyaymış. Kırıkkale'nin dağ tepe topraklarında takılmış. Doğal olarak dedem Kırıkkale ağası. 😊 Şimdi benim bu dedem, çok aç gözlü bir herifmiş. Bir tane kadınla yetinmemiş, üç tanesini ipe dizmiş. 😆 
 Büyük anneannem, o da Kırıkkaleli sanırım. Ama benim anneannem değil. Üçüncü anneanne ise, birazcık kanı bozuktu. Nereli olduğunu çözemedim daha. - Çocukluğumda dedem yaşlı ve hasta iken o 3 numaralı anneanneyi dedemi sopayla döverken gördüğüm için ona kanı bozuk diyorum.- Şimdi geleliiiiim öz anneanneye yani 2 numaralı olana. Benim öz anneannem hakkında pek bir bilgim yok. Sade ve sadece annem çocukken 2-3 yaşlarındayken çatıda duruyorlarmış. Annemi kurtarırken, kendisi dengesini kaybedip çatıdan düşmüş ve ölmüş. Bu yüzden onun hakkında fazla bir bilgiye sahip değiliz. Ama muhtemelen o da Kırıkkalelidir. 
 Şimdi, abim Denizli'de doğdu. Ablam, Tekirdağ'da doğdu. Ben İstanbul'da doğdum. Kardeşim İsrail'de doğdu. Kütüğümde Trakya yazıyordu. Evlendim şimdi Samsun yazıyor. Şimdi bu durumda ben nereli oluyorum? Siz karar verin. Boşuna biyografimi anlatmadım. 😆

Burcunuz?

Dert Anası Gülhan- Oğlak burcuyum. Sabırlıyım, azimliyim. Bir şeyi aklıma koyarsam, mutlaka onu başarırım. Diğer yandan da inatçıyım, bazen takıntılıyım. Ve Aso'cuğumun çevresindeki oğlak burcu arkadaşlar güruhunun bir parçasıyım aslında. Güruh diyorum çünkü Aso'nun birçok oğlak burcu arkadaşı var. Bazılarını bizzat tanıyorum. Ve iyi anlaştıklarım da var. tabii. Ama Aso'ya sabırlar diliyorum bunca oğlakla işi zor tabi. 😊
Dert Anası Aso- Gülocuğumun dediği gibi oğlak burcu arasında yüzüyorum. Önüm, sağım, solum hep oğlak. Ve bu kadar oğlak arasında bir ikizler olarak ayakta durmayı başarıyorum. Tam ikizler kadınıyım diyebilirim. Deli, dolu, manyak, her türlü her şey var. Ruh halim çok çabuk değişir. Bir an gülerken, aniden somurtabilen ya da kızan bir karaktere bürünebilirim. Şunu da belirtmek istiyorum. Siz, diğer burçlar! ikizleri çok ezikliyorsunuz. Hainlik yapıyorsunuz bize. Bir onun bunun çocuğu demediğiniz kalıyor. 😆 Ama aslında, içimiz pambık gibidir. Kötü niyetli değiliz. Ancak bize kazık atana da o an sussak da elimize fırsat geçtiğinde " ödeşmek adettendir" diyerek, son öldürücü darbeyi indiririz. 😊

Bloglarda en çok ilginizi çeken şeyler?

Dert Anası Gülhan- Şöyle gizemli konular üzerine yazan blogları severim. Parapsikoloji hakkında veya bazen bilimsel konuları aktaran blog yazılarına hemen atlarım. Özellikle uzay, evren hakkında konular ilgimi çeker. Bunun dışında dizi ve kitap bloglarını beğenirim. İlgi alanım olduğundan. Bir de bloglarda  kolay yorum yapabilme özelliğine dikkat ederim,Bazı bloglarda gmail şifresinin sorulduğuna bile denk geldim yorum yapmak için. Halbuki o konu ilgimi çekmiştir, yorum yapmak istemişimdir. Fakat böyle olunca insan vazgeçiyor.Bir de takip butonu veya abonelik kısmının görünür yerlerde olması benim için önemlidir. 
Dert Anası Aso- Bir üst soruda söylediğim gibi ikizler burcu olduğum için o anda ruh halimi ne çekiyorsa onunla ilgilenirim. Belirli, sabit bir konu üzerinde takılmam. İlgi yelpazem geniştir. 




En Sevdiğiniz Mevsim?

Dert Anası Gülhan- Daha önceki bir mimde de söylemiştim. Ben kışı severim. Kar yağsın, her yer bembeyaz olsun bayılırım. Şu sıralar kardan yana pek şansımız yok ama olsun. Yazın sıcağı, teri, bunaltısı hiç bana göre değil. 
Dert Anası Aso- Ooooffff bu dördüncü söyleyişim. Ben yaz çocuğuyum. Yaz yaz yaz yaz! Her daim yaz! Teşekkürler, saygılar sevgiler. 😆

Yabancı Diliniz?

Dert Anası Gülhan- Yabancı dilim İngilizce. Bugün bir yabancı ülkeye gitsem, kendimi rahatlıkla ifade edecek kadar bir bilgim var bu konuda. Fakat hedefim daha yüksek tabii. Çok sevdiğim İngiliz edebiyatının eserlerini ana dilinden okuyacak kadar yeterli bir İngilizce bilgisine sahip olmak istiyorum. Şöyle George Orwell'ı ana dilinden, zorlanmadan okusam fena mı olur?😊 
Dert Anası Aso- Benim yabancı dil konusunda biraz sıkıntılarım var. 2 yaşındayken, dilim daha yeni çözülürken İsrail'e yerleştik. Bu yüzden de yeni konuşmaya başladığımda ilk öğrendiğim dil İbranicedir. Bu nedenle İbranice için bazen anadilim diyebiliyorum. Türkçeyi de tam anlamıyla 11 sene önce öğrendim. Bunun içine ekstradan İngilizce ekleyebiliriz. Çok sevdiğim bir dildir. İsrail'de büyüdüğüm için çevremde Araplar çoktu. Ne dediklerini anlamak istediğim için de çat pat Arapça öğrendim. Dipnot, 22 yaşındayken, çalıştığım yerde bir İspanyol arkadaş edindim. Tek tük İspanyolca kelime ve bolca küfür öğrendim.😆 Bir de Rusça küfürler ve bir iki cümle biliyorum.😊 Daha farklı dilleri de öğrenmek isterdim. Mesela Hawaice. 😆


Boş zamanlarınızı nasıl değerlendiriyorsunuz?

 Dert Anası Gülhan- Tabii ki yabancı dizileri izleyerek. Gündüzleri genellikle blogla ve diğer yazı işlerimle uğraşıyorum. Pek vaktim olmuyor. Ama akşamları işim bitince şöyle ayağımı uzatıp, dizi izlemek bana keyif veriyor. Özellikle uzun sezonları olan ve yayınlanıp bitmiş diziler tercihimdir. Şu sıralar aynen bu tanıma uyan "Castle" dizisini izliyorum. Bittiği zaman listemde daha birçok uzun soluklu dizi var. Onlara başlayacağım. 
 Dert Anası Aso- Elime yeni kitap geçtiğinde evin her köşesinde okumaya bayılıyorum. Hele kitap ilgimi çekiyorsa, Bitirene kadar sabahı sabah ediyorum. Bir de boş zamanımda köpeğim Piço'yu oyun hamuru gibi yoğurmayı seviyorum. Genellikle internet üzerinden yeni bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum. Bir de kendi fikirlerimi kaleme almaya çalışıyorum. Eğer ruh halim bunların hiçbirine müsait değilse, yeni yabancı diziler bulup, izliyorum. 





En son okuduğunuz kitap?

Dert Anası Gülhan- Sherlock Holmes serilerine karşı özel bir ilgim vardır. Şu sıralar serinin "Şüphe Asla Uyumaz" başlıklı kitabını okuyorum. Sherlock Holmes'ün düşünce tekniklerinin insanı geliştirdiğine inanıyorum. 😉
Dert Anası Aso- Yılmaz Özdil'in Mustafa Kemal kitabını okudum. Makbule Hanım hakkında, Atatürk vefat ettikten sonra yaptıklarını okumak beni bir hayli üzdü. Bir de her seferinde okuyup da bitiremediğim bir kitabım var. Hep başa sarıyorum çünkü numeroloji ile alakalı. O kitabı çözüp, öğreneceğim. Ve hepinize de kişilik analizi yapacağım. 

Hayatınızda pişman olduğunuz bir şey?

Dert Anası Gülhan- 20'li yaşlarımı daha iyi değerlendirmediğim için pişmanım. O yaşlarda çok basit şeylere üzüldüğüm için, elime geçen fırsatları değerlendiremediğim için zaman zaman üzülüyorum. Ama Müslüm Baba'nın da dediği gibi "Son pişmanlık neye yarar" 😊 Nasıl da arabeske bağladım birden. Tamam sustum. 😆
Dert Anası Aso- Ben genellikle yaptığım şeylere değil de yapmadıklarıma pişman olurum. Örneğin, birçoğunuz Feyza konusunu biliyordur. Daha önce anlatmıştım. Okumayanlar Derdin Anası Var yazımı okuyabilir. Çevremdeki bütün arkadaşlarım Feyza'yı sevmediği ve ona karşı dikkatli olmamı söylediği halde ben onunla ilişkimi kesmedim. O da beni sırtımdan bıçakladı. Buna rağmen ben, onunla arkadaşlık kurduğuma pişman değilim. Çünkü bunu yaşamam gerekiyormuş demek ki. Bazı şeyleri daha güzel analiz edebileyim diye. 

Tuttuğunuz takım?

Dert Anası Gülhan- Ben futboldan pek anlamam yahu. Futbol hakkında tek bildiğim Liverpool'un "You'll never walk alone" sloganı bir de Galatasaray'ın Arsenal'i yenip UEFA şampiyonu olduğu. Hesapta Galatasaray'ı tutuyorum ama tek bir futbolcunun adını bile bilmem. Bu konuda o denli engin! bilgiler sahibiyim yani. Hatta olur da birileri yanımda maç izleyecek olsa o ne demek?nooldu şimdi? kim gol attı? türündeki sorular yüzünden beni ortamdan uzaklaştırırlar.😊 Hiç ilgimi çekmiyor bu konu ve takım tutmuyor gibi bir şeyim aslında 😆
Dert Anası Aso- Biz ailecek GALATARASAYLIYIZ. Size bir anı paylaşmak istiyorum. Rahmetli babam Galatasaraylıydı. Dedem ise, Fenerbahçeliydi. Abim ve ablam dedeme giderken Fenerli, normal zamanda Galatasaraylıydı. Ben ise, hep Galatasaraylı idim.Bir gün abim, ablam ben, dedemlere gidiyorduk. Yolda abim ve ablam bana dedemlere gidince FB'liym diyeceksin, dediler. Tabii ben 5 yaşımda daha 1 metrelik boyumla, ayağımı yere vurdum ve ben GS'lıyım dedim. Onlar da FB'liyim demezsen, seni burada bırakırız dediler. Bırakın dedim, onlar da bırakıp gittiler. Ben de eve döndüm, anneme anlattım. Onlara bir güzel terlik fırlattırdım.😆 Bizde yolda kalmak vardır ama takımdan vazgeçmek yoktur. Yıllar sonra bir şampiyonluk kazandığımızda abim, o eski çakma Fenerli, beni İsrail'den arayıp "GS şampiyon oldu" diye naralar attı. Yani sonuçta hepsi bana döndü. 😊




Çantanızdan eksik etmediğiniz şeylerden bazıları?

Dert Anası Gülhan- Çantada kimliğim telefonum cüzdanım oldu mu yeterli. En önemlisi onlar. Ama bunun dışında çantamda hep sokak hayvanları için kuru mama taşırım. Olur da bir yerlerde karşıma aç sokak canları çıkarsa, beslerim diye. Bu sebeple hep beni tanır kedicikler, köpekçikler. Gittiğim her yerdeki sokak canlarıyla kankayız. 😊
Dert Anası Aso- Kışın burnum akar, yazın yüzüm terler. Bu yüzden hem çantalarımda hem ceplerimde peçetem eksik değildir. Çantamda ekstradan 2-3 çakmak vardır. Malum sigara içiyoruz. Bir de kalem ve not defteri vardır. Evlendikten sonra çantamdan evlilik cüzdanını eksik etmez oldum. Çünkü kimliğimi daha değiştirmedim. Ayrıca o, tocamın tapusu.😅 Yanımda gezdirip, herkese göstermem lazım. - Görmemişim tocası olmuş ne yaparsın-😆

En sevdiğiniz içecek?

Dert Anası Gülhan- En sevdiğim içecek kahve. Eskiden Nescafe içerdim. Ama son zamanlarda daha sağlıklı olduğunu öğrendiğim için Türk kahvesi ve filtre kahve içiyorum. Yazın ise, limonata vazgeçilmezimdir. 
Dert Anası Aso- Sütlü Nescafe. Aynı sorulara cevap vermekten sıkıldım. 

Ve son olarak, bloğunuzdan hiç para kazandınız mı?
  Dert Anası Gülhan- Ben bilmem o işlerle Aso ilgileniyor. Ama para alsaydık kesin haberim olurdu bundan. 😊 Şimdilik para birikiyor hesapta diye biliyorum. 
 Dert Anası Aso- Teoride Adsense'de paramız birikiyor. Ama gerçekte pin kodunu bekliyoruz. O yüzden kazanıyoruz ama elimize geçen bir şey yok. 

 Evet arkadaşlar, sorularımızı bu şekilde yanıtladıktan sonra geldik mim etkinliğinin son aşamasına. Bakalım kimleri sobeliyoruz?

Okumak Hayattır

Tolum Site

İnsana Davet

"Merhaba dert anası benimde bi sorunum var sana danışayım dedim. Eşim son dönemde internetten alışveriş yapma bağımlısı oldu indirimleri takip edip sürekli alışveriş yapıyor ve durum çok ağır hale geldi. geceleri bile saati kurup yabancı sitelerdeki indirimleri yakalamak için kalkıyor tüm çalıştığı kazandığı parayı kredi kartlarına ödeyip alışveriş yapıyor o parayla. benim kazandığım evi geçindirmeye yetiyor şükür ben konunun maddi kısmında değilim ama artık bu onda bi takıntı haline geldi üstelik gerekli gereksiz ne varsa alıyor özelliklede kıyafet alıyor her yer evde kıyafetle dolu sadece kendine alsa iyi çocuklara alıyor bana alıyor. sırf indirimde diye aynı gömlekten 3 tane almış bana. evde heryer kıyafetle doldu. dolaplar çekmeceler heryer daha etiketi sökülmemiş kıyafetlerle doldu. Geçen evde çekmeceden bir kravat alayım dedim bulabilmek ne mümkün. bu durumu ona söyledim ne yapıcaz bunca kıyafeti diyorum dursun lazım olur diyo yakında evde oturacak yer kalmayacak korkuyorum kıyafetler artık salondaki konsolun çekmecelerinde bile dolu. istifçilik huyumu başlıyor eşimde acaba ve ben ne yapabilirim bunun için. lütfen bir tavsiye ver dert anası."





  Merhaba sevgili dertli dostum. Evet alışveriş çılgınlığı maalesef çağımızın hastalığı haline geldi. Ve eşin de bu kervanın yolcularından biri olmuş durumda. Sen şimdi bu konuda yalnız olduğunu düşünüyorsundur. Ama değilsin. Senin eşin gibi sitelerden indirim kovalayan kim bilir kaç kişi daha var hayatta. Hem de çok uzaklara gitme, kendi çevremizden bile bunun örneklerini görmemiz mümkün. Hani çizgi filmlerde olur ya bazen, kahramanın gözlerinde dolar sembolü yanıp sönmeye başlar; işte bu bağımlılığa sahip kişilerin de gözlerinde indirim logosu parlamaya başlıyor, indirim lafını duyduklarında. 😊

 Bu, modern dünyanın çok ciddi bir sorunu aslında. İnsanların alışveriş denildiğinde, birbirini ezerek mağazaların kapılarına hücum ettikleri bir dönemi yaşıyoruz sonuçta. Tabii bir de alışverişin internetten yapılır hale gelmesi, bu çılgınlığı iyice tetikledi. Dışarıya çıkma derdi olmadan, bulunduğu yerden alışveriş yapma lüksünü yaşayan kimseler, bu durumu gerçekten çok sevdi. Düşünsene eşin gibi gecenin bir yarısı yataktan kalkıp, telefonda ya da bilgisayarda tek bir tuşa basarak istediği şeyleri sipariş edebilmek, aslında büyük bir lüks. Evet bir yerde kolaylık tabii ama bazen durum senin bahsettiğin gibi abartılabiliyor işte...




  Sevgili dertli dostum, aslında bu durumu modern dünyanın sistemi de bir hayli destekliyor. Kara cuma, pembe pazartesi, fırfırlı çarşamba, dantelli cumartesiler hiç bitmiyor maşallah.😊 Düşünsene son zamanların eğlence anlayışı bile hafta sonları alışveriş merkezine gitmekten ibaret oldu. Düşün ki, hafta boyunca zaten koca koca binalardaki ofislere tıkılarak çalışıyorsun. Hafta sonu çık bir gez, hava al, beynine oksijen gitsin değil mi? Yok olmaz. İlle de alışveriş merkezine gidip para harcayacağız. Koca koca alışveriş poşetleri ellerindeyken adeta bir Özgürlük Heykeli edasıyla dolaşıyor insanlar. Bu aslında özgürlük değil köleliğin ta kendisi. Modern kölelik, insanların kendilerini birtakım akımlara kaptırmalarından kaynaklanıyor dostum. Eşin de bu akıma kapılmış. Bakalım onun için neler söyleyebiliriz dert anası olarak. 

  Mesajında bahsettiğin şey, yalnızca alışveriş çılgınlığı değil. Bir de eve alınan eşyaların oluşturduğu kalabalıktan bahsediyorsun. Özellikle de her yer kıyafetle dolmuş anlaşılan ki, bu da bir evde en istenmeyen durumdur. Şimdi konuya eşinin psikolojisinden bakalım önce. Çünkü ona yardım etmen için öncelikle onu anlaman gerekiyor. 
 Kanımca o şöyle düşünüyor, "Ben bunları indirimden alıyorum ne güzel. Millet bunlara ne kadar para vererek alıyor. Ben indirimden belki yarı fiyatına kadar ucuza alıyorum. Öyleyse ne zararı var, alalım dursun bir yerde. Bugün giymezsek, yarın giyeriz, lazım olur. Biz giymezsek hediye veririz, ihtiyacı olana veririz vs..."  Eşinin aklındaki bu düşünceleri uzattıkça uzatabiliriz tabii. Ama genel olarak yargısı bu. Ve dertli dostum emin ol, evde kendisi bile ne kadar çok eşya, giysi olduğunu bilmiyor. O, yalnızca alıyor ve bir kenara koyuyor. Hepsi bu. Bu nedenle, olayın ne ağır boyutlara geldiğini kendi gözleriyle görmesi gerek. Buna sen yardımcı olacaksın işte. 




   Şimdi benim son zamanlarda izlediğim bir belgesel var. Sen konuyu anlatınca, direk aklıma bu belgesel geldi. Belgeselin ismi "Tidying Up With Marie Kondo" Burada şirin mi şirin bir Japon hanımefendi var. Senin bahsettiğin gibi aşırı eşyalardan karmakarışık olan evlere giderek, bu evlerin düzenlenmesine yardımcı oluyor. Evlerin düzenlenmesinde ilk etap, kıyafetleri içeriyor. Ve evlerin sahipleri elbette ilk etapta senin eşin gibi dolaplardaki tüm giysilerin lazım olduğunu, atamayacağını söylüyorlar. Taa ki, Marie Kondo ev sahibine dolaplardaki tüm kıyafetleri getirip, odanın ortasında bir yerde bir yığın oluşturmasını isteyinceye dek. 

 Bütün giysiler evin bir odasının neredeyse tamamını kapladığında, ev sahipleri bu eşyaların nasıl bu kadar arttığını fark etmediklerini söylüyorlar. Ve Marie Kondo onlara, "Şimdi bu giysileri ayıracağız. Onların her birini eline al. Sana hissettirdiği duyguyu söyle. Eğer o duygu sevgi, sıcaklık vs... ise, o eşyayı gerçekten seviyorsun demektir. Yalnızca sana neşe veren eşyalar kalsın, gerisini ayır. " diyor. Ve böylelikle dertli dostum, evlerden poşetler dolusu gereksiz eşya çıkarılmış oluyor. 

 Şimdi sana tavsiyem, eşinle önce bir konuş. Olayın vehametinden, evinizin artık sizin huzur bulduğunuz bir ortam olmadığından, her yerdeki kıyafetlerin fazlalığından ona tüm cici, güzel cümlelerini kullanarak bahset.😊 Bu aşamada fazla üzerine gidersen, olay ters teper haberin olsun. Hatta eşinle beraber Tidying Up With Marie Kondo programını izleyebilirsin. Sanırım Netflix'de yayınlanıyor. İnternet sitelerinden de izleme şansı var. Bunu izlediği zaman insan, zaten ister istemez acaba benim evim de çok mu dağınık yahu? Temizliğe mi başlasam? Psikolojisine giriyor. 😊




  Eşin evdeki bütün kıyafetleri yerde ufak bir tepe halinde gördüğünde, bu işin ne kadar abartıldığını görecek ve bunlardan bir an önce kurtulmak isteyecek. Hatta kıyafetten başka gereksiz eşyalar varsa evde, onlara da aynı yöntemi uygulayabilirsiniz. Ama dert anası olarak sizden ricam, sakın onları çöpe atmayın. Diyorsun ki üzerinde daha etiketi duranlar bile var. Dolayısıyla lütfen fazla kıyafetleri ihtiyaç sahiplerine vererek, evden uzaklaştırın. Bu konuda belediyeler bildiğim kadarıyla yardımcı oluyor. 

 Evden gereksiz eşyalar gittikten sonra, eşin evin ne kadar ferahladığını görüp iyi hissedecek. Ve eminim bir daha evi aynı hale getirmemek için tekrar indirimleri kovalamayacak. Onu etkilemek için alışverişe verilen paralarla, istediği diğer başka şeyleri yapabileceğini de söyleyebilirsin. Örneğin gitmek, görmek istediği yerleri görebilir, güzellik merkezine gidip dilediği tüm bakımı rahatlıkla yaptırabilir. Neleri yapmaktan hoşlanıyorsa artık. Bunu da kendisine söyleyerek, onu motive edebilirsin. 😊

 Benim tavsiyelerim bu kadar dertli dostum. Bu söylediklerimi bir dene bakalım. Sana yardımcı olacaktır diye düşünüyorum. Gelişmelerden dert anasını haberdar etmeyi unutma. Okuyucularımız da sana yorumlardan tavsiyede bulunabilirler. Kendinize iyi bakın dostlar. Takipte kalın. 😊

  Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram

  Merhaba sevgili dostlar. Bu aralar bloglar mim etkinlikleri ile bayağı bir şenlendi. Blogger arkadaşlarımız hazırladıkları eğlenceli mim soruları ile birbirini mimliyor. Bu sayede hem sorulara farklı, eğlenceli yanıtlar veriliyor hem de birbirimizi daha yakından tanıma imkanı elde ediyoruz. Ve şimdi yine bir mim etkinliğiyle daha sizlerleyiz. 
 Bu seferki mim etkinliğimiz Rehitu tarafından başlatıldı. İçeriğinde "Hangisini tercih edersin?" şeklinde birbirinden eğlenceli sorular var. Ve biz de bu mim etkinliğinde her zaman bizi yorumlarıyla yalnız bırakmayan, keyifli içerikleriyle blog dünyasını renklendiren sevgili Okumaya Gel bloğu tarafından mimlendik. Arkadaşlarımıza teşekkür ediyoruz. Ve mim sorularımızı yanıtlamaya hemen başlıyoruz. Bakalım dert anaları bu sorulara nasıl yanıtlar verecek. 

Hangisini tercih edersin? Uçabilme yeteneğinin olmasını mı yoksa su altında nefes almayı mı? Neden?

Dert Anası Gülhan- Uçmak havalı olurdu diye düşünüyorum. Şöyle kartal gibi tepelerde süzüle süzüle uçsam fena mı olurdu? Su altına gelince, her ne kadar denizi sevsem de suyun altı bana ürkütücü gelir. Hele ki günümüz denizlerinin kirliliğini düşünürsek, orada fazla yaşama şansım olmazdı. Aman aman eksik kalsın. 😊  Uçmak iyidir. 
Dert Anası Aso- Uçacaksın uçacaksın havalara uçacaksın. 😊Tabiisi de uçmak. Çünkü rüyalarımda bile kanyonlardan uçtuğumu görüyorum. Yüksekliği çok seviyorum. Su altına gelirsek, boğulma korkum olduğu için su altında nefes almayı bile hayal edemiyorum. 





Hangisini tercih edersin? Sonsuza dek etrafının kitaplarla çevrili olmasını mı yoksa evcil hayvanlarla mı? Neden?

Dert Anası Gülhan- Şimdi tabii hayvanları çok severim. Hatta Aso'cuğum biz dert anası olmadan önce bana "kedilerin anası" derdi. Amma velakin, hayvan beslemek büyük bir sorumluluk. Etrafım hayvanlarla çevrili olduğunda o hayvanceğizler fotosentez yaparak beslenmeyecek değil mi? İlgilenmek lazım onlarla. 😊 O yüzden kitapları alayım ben.
Dert Anası Aso- Bu soruda ikilemde kaldım. Eğer büyük bir evim ve büyük bir bahçesi varsa, hayvanları tercih ederim. Ama bakıcıları olması şartıyla. Amma öyle değilse, tabiisi de sağım solum her tarafım kitaplarla dolsun. 😊


Hangisini tercih edersin? Büyük ellere sahip olmayı mı yoksa büyük ayaklara mı? Neden?

Dert Anası Gülhan- Ellerim de ayaklarım da küçüktür. Ve ikisinden de memnunum aslında. Ne istediniz benim minik ellerim ve ayaklarımdan?😊 Ama ille de bir tercih olacaksa o zaman ayaklar diyelim. Yüzerken palet niyetine iyi olurdu. 😊
Dert Anası Aso- Büyük ayak deyince aklıma palyaço ayakkabıları geliyor. Eğer ayaklarım büyük olup da o ayakkabıları giyeceksem, büyük ayakları tercih ediyorum. Her yerde şlap şlap diye gezinirim. 😆


Hangisini tercih edersin? Geriye kalan hayatının tamamında çay içmeyi mi yoksa kahve içmeyi mi? Neden?

Dert Anası Gülhan- Ben aslında çay severim. Özellikle bitki çaylarını. Ama birini seçmek gerekirse, kahve demeliyim. Çünkü kahvesiz olmaz. 
Dert Anası Aso- Tabii ki de kahve. Çünkü hasta olmadığım sürece çay içmiyorum. 


Hangisini Tercih Edersin? Saçsız, tüysüz (kaşlar kirpikler de dahil) olmayı mu yoksa çok kıllı olmayı mı? Neden?

Dert Anası Gülhan- Çok kıllı olmak kötü ya! Ayrıca günümüzde saçsız, kaşsız ve kirpiksiz olmak artık bir sorun değil. Saç ektirilebilir. Kaşlar dövme yapılıp, eskisinden güzel olabilir. Bu nedenle tüysüzlüğü seçiyorum. 😊
Dert Anası Aso- Oldum olası kıllara ayarım. Bu yüzden saçsız tüysüz olmayı tercih ederim. Hiç değilse kaş çizdirebilirim, kirpik taktırabilirim, en basiti de peruk. Bir ömür kıllarla uğraşmamak adına yaşasın tüysüzlük. 😆




Hangisini tercih edersin? Pilav üstü kuru mu yoksa köfte patates mi neden?

Dert Anası Gülhan- Ben köfte ve patates alayım. Tabii pilav üstü kuru da güzel bir seçenekmiş. Ona da hayır diyeceğimi sanmıyorum. Bu soruda seçim yapmak zor.
Dert Anası Aso- Her ikisini de alabilirsem sevinirim. Karnım da acıkmıştı zaten. Teşekkürler. 😊 Her ikisini de sevdiğim için ha o, ha bu fark etmiyor. Siz benim adıma tercih edebilirsiniz. 



Hangisini tercih edersin? Sınırsız döner mi yoksa sınırsız kokoreç mi? Neden?

 Dert Anası Gülhan- Ben oldum olası sakatatmış, kokoreçmiş falan hiççç sevmem. Kokusu bile öldürüyor beni. Ama sınırsız dönere hayır diyemem. 
 Dert Anası Aso- Ben bağırsakçıyım. 😆 İşkembe, kelle, kokoreç, sınırsız dayayın bana. Hiç itiraz etmem yerim. Tabii yanında et döner de verirseniz ona da hayır demem. Tavuk döner olmadığı sürece. 


Hangisini tercih edersin? Ölüm saatini bilmeyi mi yoksa nasıl öleceğini bilmeyi mi?- Ölüm tarihini ve şeklini değiştiremiyorsun- Neden?

Dert Anası Gülhan- Ölüm saatimi bilmek istemem. Bu büyük bir korku oluşturur. Ama şeklini bilirsem, o her ne ise, ondan uzak kalmaya çalışabilirim. Örneğin denizde boğulacaksam, bir daha hiç denize girmem vs. Ama tabii bu da çok keyif kaçıran bir durum. İkisini de bilmesek mi acaba?
Dert Anası Aso- Ben ölüm saatimi bilmeyi tercih ederim. En azından ölüm tarihimin son saniyesine kadar, değerlendiririm. Yapmak istediğim şeyleri erkenden yaparım. Çünkü öleceğim şekli bilirsem, hiçbir şey yapamam, Vaktimi boşa harcamış olurum. Korkuya odaklanırım. 


Hangisini tercih edersin? 500 yıl geçmişte yaşamayı mı yoksa 500 yıl gelecekte yaşamayı mı? Neden?

 Dert Anası Gülhan- Ben şimdiki teknolojik imkanlarla 500 yıl öncesine gitmek isterdim. Tarihte bir kelebek etkisi yaratmak, belki dünya tarihinde bunca zamandır olan kanlı savaşların, kötülüklerin oluşmasına engel olmak anlamına gelebilirdi. Ama tabii bununla beraber bugünkü halimizde neler değişirdi onu bilmem.😊 
 Dert Anası Aso- Geleceğe gitmeyi tercih ederim. Çünkü geçmişte kadınların değeri ve söz hakkı olmadığı için o dönemleri görmek istemezdim. Bu dönemleri zaten tarih kitaplarından, videolardan, belgesellerden öğreniyoruz. Gelecek hakkında bilgi sahibi değiliz. Bunu öğrenmek isterdim. 
  Bu arada Gülo, sen geçmişe gidip benim şimdiki halimle oynayamazsın. Senin o kelebeğinin kanadını kırarım! 😅




Hangisini tercih edersin? Her yıl yenilenen tek seferlik uluslararası bir uçak bileti mi yoksa yurt içinde geçerli sınırsız uçak bileti mi? Neden?

Dert Anası Gülhan- Yurt dışına gitmek isterim ben. Özellikle Avrupa'nın birçok kentini görmek istiyorum. Bunlar arasında Venedik de var. Hayalim bir gün bir Avrupa turuna çıkmak. Ama her yıl tek seferlik bir bilet verilse fena olmaz değil mi? Amerika, Avustralya, aklına neresi gelirse gezmek isterdim. 
Dert Anası Aso-  Tabii ki de yılda tek seferlik de olsa yurt dışını tercih ederim. Amerika'daki kanyonlara gidip, o yükseklerden aşağıya bakardım. Belki yukarıdaki sorudaki uçma kabiliyetim aktifleşir de hayallerim rüyalarım gerçek olur. Madem uçma kabiliyetim gelişti, yemişim sizin biletlerinizi. 😆 Ben kendim uçarım! 

Hangisini tercih edersin? Dişsiz olmayı mı yoksa saçsız- kel- olmayı mı? Neden?

Dert Anası Gülhan- Bana şu sıralar kimse diş demesin. Geçen gün dişlerimden biri tam ortasından ikiye ayrıldı. Ve sızlıyor şu an. Dişsiz kalmak korkunç bir şey. Üstelik dişçiye gitmek falan dert. Ben kelliği tercih edeyim en iyisi. 😊
Dert Anası Aso- Kel olmayı tercih ederim. Üstte yazdığım gibi peruk takarım. Hatta renk renk peruklar takar marjinal olurum. 😊Ama, rüyalarımda hep dişlerimin döküldüğünü gördüğüm için dişsizlikten korkuyorum. Ondan sonra dişsiz papi dersiniz bana. Yok mu başka tercih bir şeyleri?😆 Hoşuma gitti bu! Ben de bir tane başlatabilirim ilerleyen zamanlarda. 


  Sevgili dostlar, sorularımızı bu şekilde yanıtladık. Ve geldik görevi devretmeye. Bakalım dert anaları kimleri mimleyecek? Mim görevini devrettiğimiz arkadaşlarımız bu sorularımıza nasıl yanıtlar verecek. Lafı uzatmadan açıklayalım hemen!

Umut Varcan

Konuşan Fikirler

Blogsavar
   
 Haydi bakalım arkadaşlar, söz sizde. Şimdilik hoşçakalın dostlar. 

Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram

"Sevgili dert anası, zihnimde hala yazılmamış cümleler var yazısını okudum ve bu bana dert oldu. nasıl olduğunu yazdıklarımı okudukça anlayacağını biliyorum. biraz uzun olacak sanırım ama dert bu malumunuz. anlatması yazması bile dert oluyor bazen. madem öyle anacım ben ufaktan kendimi tanıtarak derdimi anlatayım. 37 yaşımdayım orta seviyede bir eğitim aldım. çocukluğumdan itibaren birçok farklı şehirde ve bölgede yaşadım ve işim gereği Türkiyenin yedi bölgesinde birçok şehrinde belli aralıklarla bulundum. konuştuğum birçok kişiyi hemşehrisi olduğuna ikna edebilecek kadar iyi tanıyorum yurdum insanını. ayrıca yine işim gereği yılda birkaç farklı ülkede yılın ortalama 8 ayını geçiriyorum. yani anacım demem o ki bu kadar gezerken sanırım ilham perilerinin dağına ben bodoslama çarptım. tamam yazmayı çok istediğimi düşünüyorum da düşüncelerimi yazmaya korkuyorum. hatta yazdıklarımın okunmasından bile çekiniyorum. mesela bi twitter hesabı açtım. ama hiç takipçisi olmamasına rağmen, saçmaladığımı düşünebilirler diye hiç twit atmadım. çünkü bence zihnimdeki yazılmamış cümleler zihnimdeki her düşüncenin birere aynası sanırım. parnas dağına çarptığım sürede ben o aynaları çatlattım zihnimde. sürekli dolanan cümleler var ama bırak yazmayı, söylemeye gerek görmediğim, sırf çok fazla akıcı ve birbiri ardına süregelen düşünceler sebebiyle tedavi görüyorum. Bana kalırsa, gerçekleri söylüyorum ama uzmanlara göre hastaneye yatmam gerekiyor. düşünsene anacım, düşündüklerimi söyleyince erenköye ambulansla sevkedilmen lazım derken doktorum, bide yazsam hangi parmaklıklar arasına konulurum acep. 😊
  Efendim benim teşhisim bipolar bozukluk diye psikolojik bir rahatsızlık ama hastamıyım değilmiyim bilmiyorum. ve zihnimdeki hala yazılmayan cümleleri yazdıktan sonra sizde fikir belirtirseniz sevinirim. hastamıyım bilmiyorum dedim çünkü kendimi normal görüyorum, bana kalırsa diğer insanlar anormal. ama bu kadar anormal insan arasında tek normal olarak anormal görünmeminde mantığının farkındayım. sanırım beni hasta sanıyorlar. buda onların düşüncesi saygı duyarım. Hatta ilaçlarımı alıp, düşünemeyen biri olunca hayat sıradanlaşıyor. etraftaki hayata uyum sağlayabiliyorum ama bundanda hoşlanmıyorum. bizi diğer canlılardan ayıran şey düşünmek ama düşünen ilk insanın, ilk düşüncesi, kendini düşünmekmiş bence. ve düşüncede bu paralelde evrilmiş her düşünen insan, önce kendi çıkarını düşünmüş. ve gerçek düşüncelerini saklamış etraftan. çekinmiş çevreden, korkmuş, susmuş, saklamış düşüncelerini. çünkü kurnazca kendini düşünenler, başkalarının düşünmesini istememiş.mitler uydurup, teolojiler üretmişler. kitleleri kendine inandırıp, istedikleri gibi yönetmişler. binlerce örnek verebilirim. her bir örneğim için de farklı bir ideoloji tarafından hedef gösterilebilirim. din derim, dindarlar, politika derim siyasetçiler, halk derim de milliyetçiler deli olduğumu söyler. çünkü hiç kimse, kendi düşüncesinin kabul edilmemesini hazmedemez. binlerce, milyonlarca hatta milyarlarca insanın inandığı düşünce yanlış, seninki doğru olamaz! o kadar insan aptal da bir sen akıllı olamazsın. zorlarına gider, hakaret kabul eder, ezer, sindirir, bastırır, tecrit eder, hatta öldürürler bile hiçte umurlarında olmazsın. onlar için sen, sistemin bi parçası olmalısın. değilsen faydasızsın. bu, ilk çitler kurulduğu andan itibaren şimdi sınırlarla devam ediyor. bugün herkes eşitlikten dem vuruyor, ama herkes işine geldiği kadar. çünkü herkes kölesi olduğu sistemin dışına çıkmaya çıkarı doğrultusunda korkuyor. ve bunu kime anlatmaya kalksam haklı olduğumu bilse bile sen anormalsin diyor, doğrumu diyor anacım? Bugün zihnimden geçen cümleler bunlar, yarın ne yazarım, ne kadar yazarım bilmem zihnimdeki perilerden selamlar."


  Wuhuuu sevgili dertli dostum, sen ne dolup taşmışsın böyle! Senin zihnindeki yazılmamış cümleleri toplasak, art arda eklesek, dünyanın çevresini dolaşır da uzaydaki kara deliklere bile uzanan bir yol olur! Kaç milyon ışık yılı yol alır bu cümleler biliyor musun? Ama unutma, insanlar henüz ışık hızına ulaşamadı. Dolayısıyla bu söylediklerinin anlaşılmaması o kadar normal ki... Dünya tarihinde kimler anlaşılamadığı için delilik ile suçlandı bir bilsen... 




  Sevgili dertli dostum, bana buradan hiç de deliymişsin gibi görünmedin. Hatta o zihninde yazmaktan çekindiğin cümleler bana pek bir dahiyane geldi. Tek problem ne biliyor musun? Düşünmeyi, sorgulamayı çok da sevmeyen insanların dünyasında yaşıyoruz hepimiz. Herkes dayatılan dogmaları doğru kabul ediyor. Gelenekler, adetler, alışkanlıklar hepsi birer ölçüt sayılıyor. Kim ki bu ölçütlerin dışına çıkarsa, deli olmakla suçlanıyor. 

  Dostum, biliyorsun ki yüzyıllardır süren bir sistem var. O sistemin çarkları, insanların her şeyi olduğu gibi kabul etmesine dayalı. İnsanlar eğer bir şeyleri sorgulamaya, düşünmeye başlarsa, o zaman çark durur. Ve o çarkı döndürenler bunlar hiç hoşlanmaz. Neden mi? Sonra insanlar nasıl göz göre göre dünya yok olup, harap edilirken buna göz yumacak? Dünya savaşlarla, kavgalarla, hırslarla cehenneme dönüşürken, düşünmeyen, sorgulamayan insanlar olmazsa, kim bu cehennemi ayakta tutanları çılgınca alkışlayacak? 

 O çılgın kitleler, düşünürse, sorgularsa; ömürlerini 3 kuruşluk maaşlar için sattıklarını, buna karşılık kazandıkları paraları modern sistemin dayatmaları için nasıl da güle oynaya harcadıklarını fark etmeyecek mi sence? Yani düşünsene insanlar 1 yıl boyunca köle gibi çalışıp, yazın kredi kartına taksitle tatile gidiyor! Neden? Sosyal medya platformlarında hava atmak için. Tabii bunun kış aylarında tbt si var. Sosyetik arkadaşlar arasında ballandırarak anlatması var. Bana göre bu şekilde yaşayan, modern sistemin köleleştirdiği insanlar asıl deli! Bu verdiğim örnek, modern yaşamdan ilk aklıma gelen şey. Buna daha yüzlercesini örnek gösterebiliriz. 

  Sevgili dertli dostum, bu yazdıkların aklıma George Orwell'ı getirdi. Ünlü 1984 distopyasında aynen şu cümleyi kullanır: "War is peace, freedom is slavery, ignorance is strength." Yani "Savaş, barıştır, özgürlük köleliktir, cehalet güçtür!" Düşünsene modern dünyayı, tüm savaşlar, dünya barışı adı altında yapılır. İnsanlar günümüzde hesapta özgür değil mi? Yani kölelik artık kaldırıldı! Ama cebinde para olmasın da bak seni kim insan yerine koyuyor! Paranın kölesi olduk hepimiz. Cehalet desen diz boyu! İnsanlar okumuyor, dinlemiyor, öğrenmiyor. Bunun yerine popüler kültürün zırvalıklarını takip ederek, eğlendiğini zannediyor. Ve bu cehalet, sistemin çarklarını döndürenleri keyiflendiriyor. Çünkü insan cahil kalmazsa, düşünür. Düşünürse, sorgular Sorgulamaya başlarsa, insanın önünde hiçbir çark kalamaz. Bu dünyayı cehenneme çeviren çarkların hepsi yok olur gider. Dolayısıyla senin herkesten farklı düşünmen, bu yüzden normal kabul edilmiyor dertli dostum. Seni çok iyi anlıyorum. 




  Bu yazdıkların, aynı zamanda aklımda kendi yazdığım kitabımda kullandığım bir cümleyi getirdi. Kitap derken, yayınlanmış bir şey değil. Henüz taslak halinde ama aklıma gelmişken o cümleyi yazmak istiyorum. Hikayemde iki profesör var kahramanlar arasında. Onlara da aynen sana dedikleri gibi "deli" diyorlar. Bir sahnede bu profesörler konuşurlarken biri diğerine diyor ki, "Kimileri ağaçtan düşen elmalardan bilimsel yasalar yazar. Kimileri masal alemlerine kanıp, gökten 3 elma düşmesini bekler. Ama bu dünyanın öyle bir düzeni var ki, buna göre gökten elmalar düşmesini bekleyenler akıllı; ağaçtan düşen elmalardan bilimsel yasalar yazanlar deli olarak nitelenir" 

  Sevgili dertli dostum, yazdıkların arasında zihnindeki yazılmamış cümlelerinin Parnas dağına çarptığını, düşüncelerini yansıtan aynaların kırıldığını söylemişsin. Ve ilham perilerinin de bu nedenle gelmediğini ifade etmişsin. Bu gerçekten hoş bir benzetme olmuş. Ama dert anası olarak sana bir şey söyleyeyim mi? Sen boşver Parnas dağını ve ilham perilerini. O sadece bir hikaye. Eğer kendine gerçek bir ilham kaynağı arıyorsan, dünya tarihine bak. Dahilerin yaşamına bak. Ünlü edebiyatçıların, sanatçıların, bilim insanlarının yaşamı, ilham kaynağın olsun. 

  Mesela Einstein, ilk kez Kuantum fiziğinden bahsetmeye başladığında, çevresindeki kimseler ona deli dedi değil mi? Hele ki çoklu evren teorisini ortaya attığında, paralel evrenlerin olabileceğini, oralarda bizim eş benliklerimizin olduğunu söylediğinde ona akıllı diyen kimse var mıydı çevresinde? Leonardo Da Vinci'yi düşün dertli dostum. Bilirsin ki o, yalnızca bir ressam değildi. Resim sanatındaki kusursuzluğunun yanında, birçok alanda yaptığı çalışmaları vardı. Ona ne dediler peki? Aman Leonardo'cum ne akıllısın maşallah mı dediler? Yoo, o da iflah olmaz bir deliydi. Kaldı ki Nicola Tesla, Nietzsche, Kafka'ya falan değinmeye kalksan, bu dert mesajından bir kitap çıkarmamız gerekebilir. 😊




 Fazla uzaklara gitmeyelim, bizim tarihimizde de bu akıllı delilerden var elbet. Mimar Sinan'ı hatırla dostum. Selimiye Camisinin inşaatında yumurta akı kullanmıştı. İnşaat alanına elinde yumurtalarla gelip, harca kırıp, karıştırmaya başladığında çevresindekiler " Koca Sinan delirdi!" dediler. Ama bak, günümüz sisteminin kölesi, akıllı modern mimarların, müteahhitlerin yaptıkları binalar, ilk depremde yerle bir hale gelip, insanlara mezar olurken; Koca Sinan'ın yaptığı Selimiye Camisi yüzyıllara meydan okuyor. 

 Gelelim Hezarfen Ahmet Çelebi'ye. Hezarfen, bin fenli demektir. Yani çok bilgili olduğundan bu isim ona verilmiştir. İlk kez uçacağını söylediğinde ona ne dediler? Tabii ki de deli! Ama o ne yaptı, ne etti, uçmayı başardı. Üstelik günümüzde uçak teknolojisi bu kadar ilerlemişse, bunda bizim gariban Hezarfen'in de, ufak da olsa katkılarının olduğunu düşünmeden edemem. Uçtu, sonra mükafat olarak sürgün edildi. Hatta ardından yüzyıllar sonra  birileri çıkıp, "Yok efendim aslında Hezarfen uçmamış, rivayetmiş bu!" deyip, bir ezberin bozulmasını ört bas etmeye çalıştı. Ama gerçekler gün gibi ortada değil mi? 

 Yani bu dünya, aslında delilerin icadlarıyla yol alırken, akıllılar da boş boş konuşmaktan başka ne yapıyorlar dostum? O yüzden aldırma bunlara lütfen. Eğer sadece düşündüğün için Erenköy'e sevk edilmen gerekiyorsa, yalnız değilsin. Belki bu yüzden beni de sevk edebilirler. Ben de zaman zaman dünyanın uzaylıların simülasyonu olduğunu, şizofreni hastalarının paralel dünyalardaki eş benliklerinin yansımalarını hissettiklerini, uzaydaki kara deliklerin paralel evrenlere açıldığını düşünüyorum mesela 😉

 Dostum, mesajında bir hayli içini dökmüşsün ben de sana aynı şekilde uzun uzun konuları açıklamak istedim. Ve bu, sanırım bugüne kadar yazdığım en uzun dert postu oldu. Ama güzel de oldu bence. Çok farklı konulara değinmiş olduk böylelikle. Şimdi gelelim diğer bir durumuna. İlaç meselesi, doktor sana ilaç kullanman gerektiğini söylüyorsa, bunu kullanmalısın. Ben dert anası olarak bu konuda sana aksi bir şey söyleyemem. Bu ilaçlar belki biraz sakinleşmeni, düşüncelerinin senin söylediğin gibi aklından çok hızlı akmasını engelliyordur. Bu aslında senin adına bir avantaj. Bir anda aklından çok sayıda düşüncenin geçmesi, rahatsız edici olabilir. Ama bununla beraber, unutma ki düşünmek insan evriminin geldiği son noktadır. Ve hiçbir ilaç senin düşüncelerini engelleyemez. Sen yine düşünmeye, sorgulamaya, üretmeye devam et dostum. 



 Yaşamından bahsetmişsin de, aslında ne renkli bir yaşamın olmuş. Türkiye'nin yedi bölgesini görmüşsün. Bu bölgelerde yaşayan kimselerin kültürlerini geleneklerini öğrenmişsin. Bununla da kalmayıp, yurt dışını dolaşmışsın. Birçok ülke görmüşsün. Ee tabii her gittiğin ülkede illa birilerini tanımışsındır değil mi dostum? Şimdi kim bilir sen bir anlatmaya başlasan, senden ne hikayeler çıkar. Hiç çekinme dostum yaz. Sana deli diyenler olabilir tabii, ama onlara aldırış etme. İlham kaynağın dünya tarihine yön veren akıllı deliler olsun. 😉
  
   Mesela, gittiğin ülkelerdeki izlenimlerini anlatabilirsin. Orada yaşadıklarını, tanıdığın kimselerle olan ilginç diyalogları, anlatabilirsin yazarak. Seni zihninde rahatsız eden düşünceleri de yazabilirsin. Hem göreceksin, onları yazdıkça, paylaştıkça, bu düşünceler artık seni rahatsız etmeyecek. Hatta onları keyifle aktarmaya başlayacaksın. Bir kez onları anlatmaya başladın mı, o düşüncelerden korkulacak bir şeyin olmadığını da göreceksin. 

 Belki bir blog açmak, sana faydalı olabilir. İçinde ne varsa, bunları bloğunda anlatabilirsin. Veya belki ilerleyen zamanlarda bir kitap bile kaleme alabilirsin dertli dostum. Şu hiç tweet atmadığın Twitter hesabını da, bloğunu açtığın zaman kullanmaya başlayabilirsin. Bloğunda yaptığın paylaşımlarını orada da aktarıp, kısa zamanda kendine bir hayran kitlesi bile edinmen olası bir durum. Haydi bakalım göreyim seni dertli dostum, zihninde yazılmamış cümle kalmaması dileği ile. Sevgiyle kal...

Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Google+ – Instagram