Merhaba, kime anlatacağımı bilemedim buraya geldim.Ben yeni mezunum, hangi  
bölüm olduğunu söylemeyeyim ifşa olurum sonra :D Okuduğum bölüme isteyerek  
geldim yani hedefim değildi ama puanıma uyuyordu ben de severim diye  
düşünmüştüm. Ancak okudukça nefret ettim. Bir de ben idealist bir insanım,  
küçüklüğümden beri sevdiğim işi yapacağım derim. Yani benim yaşama amacım  
güzel bir işte çalışayım para kazanayım, evleneyim çoluk çocuğa karışayım  
olmadı hiçbir zaman. İşimle aşk yaşamak istedim. Hala da istiyorum ve  
tutkuyla yapmak istediğim bir iş var. Bunun için illa bölümünü okumak  
gerekmiyor. Hatta bu işi yapanların çoğunluğu o bölümü okumamış. Bu işi  
yapmam için gerekli olan şeyleri de yapıyorum bir yandan tabii. Ama bu  
işten daha önce aileme bahsettiğimde annem ben ne istersem onu yapmamı  
söyledi ama babam şiddetle karşı çıktı kendi mesleğimi yapmamı istedi ona  
göre hangi mesleği yapacaksan o bölümü okumak gerekiyormuş, ben bu mesleği  
yapamazmışım, hayatın gerçekleri vesaire vesaire... evet gözlemlediğim  
kadarıyla ben de biliyorum ki hayat çok zor özellikle iş hayatı ama  
sevdiğin işi yapıyorsan o zorluklara bir şekilde göğüs gerersin diye  
düşünüyorum. Neyse ben daha sonra bu konudan bahsetmedim konu çok uzadığı  
ve ben de çok konuşmayı sevmediğim için. Bu süre içinde babam çoktan unuttu  
bu olayı ya da benim ‘nihayet aklımı başıma aldığımı ve doğru bir karar’  
verdiğimi düşünmüş olabilir. Bu arada ben bir iş teklifi gibi bir şey  
aldım, kendi bölümümle ilgili olduğu için bunu ailemle paylaşmadım ama bu  
iş benim alanımda yani mezun olduğum alanda çok kıymetli aynı zamanda  
çalışma saatleri vesaire rahat yalnız  bunun için bir sınava hazırlanmak  
gerekiyor bu sınava bir yıl çalışmak gerekiyor. Bunu kime söylersem eminim  
bana salak mısın git hazırlan mis gibi iş der. Tamam diyelim hazırlandım  
kazandım o işe girdim, bana saygı gösterilecek orada, maaşı da çok iyi  
bunlar çok  güzel şeyler kötü şeyler değil kesinlikle-beni bu konuda ikna  
etmenize gerek yok-. Ama yaşama amacım ne olacak o zaman. Sadece işe gidip  
geleceğim eminim parayı alınca çok mutlu da olurum ama sonuçta bir gün  
öleceğim. diyelim öbür mesleği yaptım bir şekilde iş buldum daha az para  
kazanacağım belki daha az saygı gösterilecek belki çok yorulacağım ama o  
işi yaptığım her saniyede, bir şeyi şuradan alıp şuraya koymada bile mutlu  
olacağım. Aslında bunun kararını ben çoktan verdim babama da kendi çabamla  
bir iş kapısı bulunca söylerim o zaman kabul eder diye düşünüyordum. Ancak  
dün bana kendi çalıştığı yerden benim bölümüme kısmen uyan bir iş bulduğunu  
söyledi yani bunu yarım saatlik bir konuşma izledi tabii ki. Babam çok  
konuşmayı sever onun da kendine göre haklı sebepleri var elbette ama ben  
tek çocuğum bu kimi zaman çok kötü kimi zaman çok güzel olabiliyor. Ama  
işte bana hiçbir şey sorulmadan benim adıma karar verdikleri zaman çok kötü  
oluyor ve ağlama krizine giriyorum. Dün de öyle bir krize girdim elimde  
olmadan. Eminim beni çok şımarık bulmuşsunuzdur ama böyle yetiştirildim ben  
ne yapayım. Neyse dün öyle yaparak ailemi çok üzdüm bundan dolayı ben de  
çok üzüldüm onları üzmeyi asla istemem. Ama ben orada çalışmayı istemiyorum  
deyince bana istersen çalışma evde yat dedi gururum çok kırıldı. Umarım  
anlatabilmişimdir. Şu an kendimi çok kötü hissediyorum sevgili dert anaları  
size sormak istediğim soru ise şu: yukarıda bahsettiğim iş teklifini babama  
söylemeli miyim? Şimdi söylemek istememdeki amaç şu: Bir yıl bir sınava  
hazırlanmak gerekiyor ya o sırada babam oyalanır - böyle söylediğim için  
kusurabakmayın onu tanımıyorsunuz çok hırslıdır- ben de bu sırada istediğim  
iş için gerekli hazırlıkları tamamlar gerekli başvuruları yapardım. Ama  
söylersem de buna çok sevinir ve bu işten başka işte beni çalıştırmaz ve  
ben orada çalışmak zorunda kalırım diye korkuyorum. Korkulacak ne var çalış  
gitsin demeyin ne olur. Bu cevaptan korktuğum için kimseye anlatamıyorum  
zaten en yakın arkadaşlarıma bile. Onlar bile hayallerimi söylediğim zaman  
mesleğini yap diyor ne meslekmiş ya bunu duymaktan bıktım usandım ve  
kendimi çok yalnız hissediyorum. Anneme söylesem babama söyleme desem o da  
gir çalış para biriktir der. Para biriktirmek iyi güzel de  orda çalışırsam  
istediğim işi bulduğum anda istifa etmek isteyeceğim. Şimdi mi aklına geldi  
bu işi yapmak istemediğin demezler mi ? Ve öyle bir yerden istifa eden  
hayatımda duymadım siz de duymamışsınızdır. Aslında söylememek üzere  
kararımı vermiştim ama dün babam çok üzüldü yani böyle sanki benim çalışmak  
istemediğimi falan düşünmüş olabilir onun bu üzgünlüğünü gidermek için  
söylemek istiyorum şu an ama dediğim gibi bir taraftan korkuyorum sanki  
söylediğimde hayatım bitecek gibi geliyor. Dediğim gibi benim yaşama amacım  
bu. Sizin tavsiyeniz nedir? Aslında bu soru meslekle alakalı değil tamamen  
aileyle alakalı bence ama onları da yazmam gerekti. Çok uzun yazdım sanırım  
kusurabakmayın, sevgiler...

  Merhaba sevgili dertli dostum. Anlaşılan bir hayli üzmüş seni bu olanlar. Uzun yazdığın çok iyi olmuş. İçini biraz olsun döküp rahat hissetmişsindir diye tahmin ediyorum. Bu platformun var olma sebebi zaten dertleri dinlemek olduğuna göre, bence uzun yazmanda hiçbir mahsur yok dostum. 😊 
 Çok zor bir durum bu yaşadığın belli. Bir yanda hayallerin ve ideallerin diğer yanda da baban ve onun senden beklentileri... Böyle durumlarda dengeyi tutturmak çoğu zaman zor oluyor. Ama benim sana dert anası olarak bir tavsiyem olacaksa bu kesinlikle" Yüreğinin sesini dinle" olacaktır. Başlarken sana şöyle güzel bir görsel yayınlayayım ki şu umutsuzluğunu bir kenara bırak bakalım. 

  Bazen insanın yüreği kendisine her zaman doğru olanı, faydalı olanı söylemeyebilir. Ama yine de onun sesini dinlemek insana kendi eylemlerinin sorumluluğunu almayı sağlar. Yani şimdi düşünsene bir, yarın öbür gün bu istemediğin işe girip çalışmaya başladın diyelim. Veya ömrünün bir yılını sevmediğin o işte çalışmak için sınava hazırlanmakla geçirdiğini düşünelim. Sıkıntıdan patlayarak sınava çalışıp,  lanetler yağdırarak her gün gittiğin sevmediğin işinin sebebi, baban olacak. Çünkü tüm bunlara baban istediği için katlanacaksın. Oysa ki kendi seçimlerini yaparsan, mutsuz olsan bile bunun sorumluluğu sana ait olacak. Yani insan tam da bu yüzden kendi seçimlerini yapmak zorundadır. Zira kader dediğimiz şey, insan yaşamındaki yol ayrımlarından hangisini seçeceğine bağlıdır. Tekrar belirteyim ki dostum kesinlikle "yüreğinin sesini dinle". Ama bunu nasıl yapacağını gel şimdi beraberce düşünelim. 

  Mesajından anladığım kadarıyla ailenin biricik kızısın. Baban elbette senin iyiliğini düşünüyor. Ama eminim ki sana kıyamaz da. Annenin de iş konusunda babanla aynı fikirde olacağından bahsetmişsin. Dışarıdan bakıldığında aslında ailenin senin çok para kazanmanı, iyi bir işte çalışmanı istemesi çok normal gibi görünüyor. Bunu her aile ister sonuçta. Ama bir de diğer yönden bakarsak, aileler evlatlarının mutlu olmasını da isterler. Seni mutsuz ettiğini gördükleri bir eylem, emin ol bir süre sonra onları da mutsuz eder. 



 Şimdi sevgili dertli dostum, bence şu sınavına hazırlanman gereken işten şimdilik kimseye bahsetme. Çünkü madem öyle çok getirisi olan bir iş, ailen o sınava çalışman için ısrar edecektir. Madem sen bu sınava hazırlanmak falan istemiyorsun, ömrünün güzel günlerini bu istemediğin şey için harcama derim sana. 
  Babanın söylediği işe girip çalışma konusuna gelince, baban buna daha fazla ısrar edecektir anladığım kadarıyla. Bu ısrardan kurtulman için bir süreliğine bu işe girip çalışabilirsin belki. Her gün işten eve geldiğinde ne kadar mutsuz ne kadar keyifsiz olduğunu gören babanın tavrı değişebilir diye düşünüyorum 

 Dostum, bu konuda babanı ikna etmekten başka bir çaren olmadığını görüyorum. Keşke aileler belli bir yaştan sonra evlatlarına kendi seçimlerini yapma şansı sunsalar. Ama maalesef bizde böyle olmuyor durum. Bu bakış açısını bir anda değiştirmemiz mümkün olmadığına göre babanı ikna etmekten başka çaremiz yok. Böyle durumlarda anneler daha etkili olabiliyor. En iyisi sen ikna işine annenden başla derim. 

 Çalışmak istediğin alan hakkında herhangi bir bilgi vermemişsin. Fakat ailenle konuşurken, bu çalışma alanının da aslında gelecek vaat ettiğini kanıtlaman gerekecek. Onlara o işi ne kadar çok sevdiğini ve o işte çalışman halinde elde edeceğin başarıları anlatmalısın. Eğer buna ikna olurlarsa, sana daha fazla müdahale etmeyebilirler. Sonuçta onların tüm derdi senin kendin için iyi bir gelecek kurman. Bunu başka yollardan da yapacağını bilirlerse, üzerine daha fazla gelmeyeceklerini tahmin ediyorum. 
  Sevgili dertli dostum benim sana söyleyeceklerim şimdilik bu kadar. Okuyucularımız da sana yorumlardan kendi fikirlerini belirtebilirler. Belki onların aklına daha farklı çözümler de gelebilir. Kendine çok iyi bak. Gelişmelerden bizi haberdar etmeyi unutma. 

   Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Instagram