Kitap Projesi 4. Bölüm 5. Parça

Ocak 18, 2020

Telefondaki tuhaf, itici sesin sahibiyle Umay'ın aralarında aynen şu diyalog geçmişti.

-Alo, Hikmet Bey’in ofisi mi?

-Evet buyurun!

-Hikmet Bey orada mı?

-Hayır şu anda burada değil.

-Nerede acaba?

-Üniversiteye ders için gitti?

- Siz kimsiniz?

-Hikmet Bey’in yardımcısıyım.

-Asistan mısınız?

-Öyle de denebilir tabii.

-Yeni mi başladınız işe?

Bu tuhaf sorular Umay’ın sinirini bozmaya başlamıştı.

-Beyefendi siz kimsiniz?

Bu soru üzerine bir sessizlik oldu. Telefondaki adam için beklenmedik bir soruydu bu galiba. Derin bir nefes aldı bu esnada telefondaki adam.

-Şey, ben Hikmet Bey’in bir arkadaşıyım. Üniversiteden...

Umay daha ciddi bir ses tonuyla konuşmaya başlamıştı. Ve ona kısa kesmesini telkin edercesine...

-Evet buyurun ne istemiştiniz?

-Şey, ben Hikmet’in yeni aldığı araştırmayı merak ettim de... Nasıl gidiyor acaba? Biraz anlatmıştı da bana.

Umay bir şeyler döndüğünü fark etmişti. Profesör ona daha iş görüşmesindeyken araştırmadan kimseye bahsetmemesini söylemişti. Bu yüzden temkinli olmakta yarar vardı.

-Hikmet Bey’in üniversiteden arkadaşısınız değil mi?

-Evet evet, çok iyi arkadaşız biz. Bana geçen gün yeni araştırma aldığını söylemişti de bir arayıp sorayım dedim nasıl gidiyor diye. Ben de üniversitedeyim zaten şu an. Aynı üniversitedeyiz yani...

-Hikmet Bey de şu an üniversitede. Niçin kendisine sormuyorsunuz?

Adam bu cevabın üzerine bir duraksamıştı. Belli ki böyle bir cevap beklemiyordu. Yine de kıvırmaya çalışacaktı.

-Ya, Hikmet’in derste olduğunu sanıyorum ve ne zaman dersten çıkar bilmiyorum.

Umay bu kadar tutarsız ve basit bir numarayla ağzından laf alınacağını zanneden bu adama iyice sinirlenmişti. Ağzının payını vermek istiyordu ama ya onu yanlış anlıyorsa, ya gerçekten de profesörün yakın bir arkadaşıysa o zaman profesöre karşı hoş olmayacağını düşünüp, sakin kalmaya çalışıyordu. Hoş bu konuşmalardan herhangi bir ciddiyet beklemiyordu. Hangi iyi niyetli arkadaş, özellikle adamın ofiste olmadığı bir saatte arayıp da yaptığı araştırmayı sorsun ki...

Hikmet’in ofiste ders programı çizelgesi asılıydı. Oturduğu koltuğun hemen yanındaki duvarın boyası aşınmış kısmına bantla, özensizce, eğreti bir şekilde tutturulmuştu. O gün, günlerden çarşambaydı. Saat ise, üç buçuktu. Çizelgeye baktı Umay. Neyse ki dersler saatleri ve sınıf yerlerine kadar detaylarıyla yazılmıştı. Bu çizelgeye göre Hikmet o saatte dersteydi. Ve çıkışına on beş dakika kalmıştı.

-Hikmet Bey şu anda üçüncü sınıflar için ana binada A koridor 36 numaralı sınıfta derste. Ve çıkmasına tam 15 dakika var.

Telefondaki adam, bu kadar net bir cevap beklemiyordu. Şaşkındı ve şimdi durumu nasıl kıvıracağını da bilmiyordu.

-Yaaa öyle mi çok teşekkür ederim. Yanlış anlamayın ben arkadaşıyım onun öylesine bir arayayım diye... Hem araştırma için heyecanlıydı kendisi o yüzden sormuştum ama...

Cümleleri tamamlayamıyordu adam...

-Evet birazdan dersten çıktığında kendisiyle konuşursunuz.

-Teşekkürler dedi adam tam kapatacaktı telefonu Umay sordu.

-Kim aradı diyeyim Hikmet Bey’e?

-Şey sorun değil ben birazdan görürüm onu diyerek telefonu Umay’ın yüzüne kapattı. Bu konuşma Umay’ın hiç ama hiç hoşuna gitmemişti...

Dertli dostum’u şu hesaplardan takip edebilirsiniz: Facebook - Twitter - Instagram